Szanowni Państwo,
świat się zatrzymał. Nagle – chociaż my w biegu, w ciągłym przemieszczaniu, w pogoni za tym, co okazało się ulotne, nietrwałe i złudne – musieliśmy wyhamować, wszystko przemyśleć na nowo, próbować zdobyć dystans. Dzisiaj już wiemy, że najważniejsze jest nasze zdrowie i naszych najbliższych. Także tych, z którymi tworzymy wspólnotę, poczynając od rodziny poprzez naród, ale i – jak się okazało – na całym świecie kończąc.
Uświadomiliśmy sobie, jakże boleśnie, że wszelkie różnice i granice nie istnieją, nie dają poczucia bezpieczeństwa. Coś, co było przez długi czas tylko lokalne i bardzo od nas odległe, okazało się globalne, wspólne, dotykające nasz wszystkich i bardzo bliskie. Dlaczego? Bo jesteśmy tylko… ludźmi. I to my, ludzie, będziemy musieli stworzyć na nowo swój świat, odbudować go, uczynić – bo będziemy mieli ku temu sposobność i w co bardzo wierzę – lepszym, także piękniejszym. Tym, co daje nam na to szansę, jest jak zawsze sztuka. I tą sztuką – z Wami, którzy jeśli tylko możecie, zostańcie, proszę, w domu! – chcemy się dzielić.
Rozpoczynamy cykl prezentacji bardzo osobistych tych, którzy kochają muzeum – jego Pracowników. Wierzymy, że w ten sposób damy także i Wam pewne wytchnienie, dostarczymy otuchy, wzbudzimy jakże kruchą w tym trudnym dla nas wszystkich czasie – nadzieję. Bo sztuka ma także swoiste właściwości lecznicze. Niech ona nas cieszy, wzbudza optymizm, niech towarzyszy nam w kolejnych dniach. Damy radę!
Piotr Oszczanowski, dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu
Zapraszamy do lektury tekstów ➸