Historia budynku

O budynku

Gmach zajmowany obecnie przez Muzeum Narodowe we Wrocławiu, położony malowniczo nad południowym brzegiem Odry między bulwarem Xawerego Dunikowskiego a placem Powstańców Warszawy, wzniesiono w latach 1883–1886 w stylu neorenesansu północnego. Zaprojektował go Karl Friedrich Endell (1843–1891), architekt pochodzący ze Szczecina, działający głównie w Berlinie.

Pierwotnie w budynku tym mieścił się Zarząd Prowincji Śląskiej, wchodzącej wówczas w skład Cesarstwa Niemieckiego. Po II wojnie światowej w latach 1946–1947 po odbudowie ze zniszczeń wojennych gmach przystosowano do potrzeb muzealnych.

Przy wejściu głównym do gmachu ustawiono brązowe posągi autorstwa Augusta Hertla (1831–1894) przedstawiające dwóch wielkich artystów renesansu: Albrechta Dürera (po prawej) i Michała Anioła (po lewej stronie).

Przy południowo-zachodnim narożniku budynku stoi rzeźba Alegoria rybołówstwa Christiana Behrensa (1852–1905). Od strony rzeki znajduje się ponadto grupa rzeźb „Rycerze Króla Artura” Magdaleny Abakanowicz (1930–2017).

print