Popiersie przedstawia Chrystusa jako mężczyznę w młodym wieku, o idealizowanych rysach, z pochyloną głową, przymkniętymi oczami, zarostem na twarzy i opadającymi na ramiona włosami.
W przypadku delikatnego i kruchego gipsu o ponad stuletniej metryce nie dziwi fakt, że wymaga prac konserwacyjnych – ma obtłuczony nos i podstawę rzeźby, odłupany fragment podstawy (zachowany) oraz silne zabrudzenie i zadrapania.
Fot. W. Rogowicz
Autor dzieła Paul Schulz (ur. 13.01.1875 w Czerninie, zm. 13.08.1945 we Wrocławiu) jako młodzieniec kształcił się w warsztacie kamieniarskim swojego ojca w Czerninie, a w latach 1896–1901 w mistrzowskim atelier Christiana Behrensa przy Śląskim Muzeum Sztuk Pięknych. Następnie odbył podróż po Europie, w czasie której odwiedził pracownie Constantina Meuniera w Brukseli i Auguste’a Rodina w Paryżu, uczył się również w paryskiej prywatnej szkole Akademie Julian. Zwiedził Londyn, Mediolan, Florencję i Rzym.
Od 1905 r. aż do śmierci działał we Wrocławiu, gdzie prowadził pracownię przy obecnej ul. Dworcowej. Był jednym z członków-założycieli Związku Artystów Śląska. Tworzył w nurcie akademickim i realistycznym, pozostawił po sobie głównie liczne portrety oraz pomniki poległych w I wojnie światowej.
Rzeźba stanowi model do krucyfiksu z marmurową figurą zdobiącego prywatny cmentarz rodzinny wrocławskiego anatoma Carla Hasse’go w Bukowcu, powstały ok. 1910 r. Całe to założenie było świadectwem niecodziennej współpracy rzeźbiarza i lekarza, którzy tworzyli rzeźby wspólnie w oparciu o wiedzę i doświadczenia z dwóch różnych dziedzin.
Hasse, który opisywał efekty tych przedsięwzięć w serii publikacji, jako inspiracje dla tej rzeźby wskazywał wizerunek Chrystusa z Ostatniej Wieczerzy Leonarda da Vinci oraz przypisywany temu artyście portret Chrystusa wykonany pastelem, przechowywany w Pinakoteka Brera. Gipsowy model był również pokazywany na wystawie sztuki kościelnej we Wrocławiu w 1909 r.
Prywatna nekropolia Hassego w Bukowcu właściwie nie przetrwała, szczęśliwie na miejscu zachował się wspomniany już krucyfiks, z kolei zdobiące to miejsce rzeźby z brązu zostały przeniesione – więcej na ten temat w tekście z cyklu Intrygujące! „Zabawa w detektywa, czyli o zespole rzeźb z cmentarza Hassego” ➸
Zakupione w ubiegłym roku do zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu popiersie jest przykładem wysokiej jakości rzeźby sakralnej, wyróżniającej się na tle masowej produkcji przedstawień dewocyjnych przełomu XIX i XX w., a także świadectwem historii Śląska. Nabytek ten uzupełnił kolekcję ośmiu rzeźb Paula Schulza w naszym muzeum.
Barbara Andruszkiewicz, Dział Rzeźby MNWr
■ Zoom na muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸