Płyta nagrobna księcia Wacława żagańskiego
Metalowa płyta nagrobna księcia Wacława żagańskiego, choć przetrwała do dzisiaj, zachowana jest w złym stanie. Oprócz typowych dla tego typu obiektów zniszczeń, takich jak zabrudzenia, przetarcia i korozja, z powodu burzliwych losów płyty zaginęły niektóre z elementów jej kompozycji, co znacząco utrudnia odczytanie przedstawienia.
Konserwacja tego obiektu sztuki sepulkralnej objęła zabiegi o charakterze zarówno technicznym, jak i estetycznym. Prace rozpoczęto od oczyszczenia płyty z nawarstwień zagrażających substancji zabytkowej. Następnie uzupełniono ubytki metalu przy pomocy własnoręcznie odlanych blach mosiężnych, o zbliżonym do oryginalnego składzie stopu. Rekonstrukcję środkowej kwatery wykonano w technologii zgodnej z historyczną dekoracją, a grawerunek odwzorowano na zachowanej grafice pochodzącej z XIX w., która przedstawia całość kompozycji.
Rekonstruowane fragmenty przymocowano do obiektu za pomocą lutu miękkiego (cynowo-ołowiowego), wzmacniając połączenie cienkimi blaszkami mosiężnymi. Uzupełnienie ubytków i rekonstrukcja środkowej kwatery zwiększyły znacząco czytelność dekoracji. Nie podjęto się natomiast technologicznej rekonstrukcji dolnej część płyty ze względu na brak potwierdzonych źródeł dotyczących wyglądu niezachowanych elementów. Na koniec powierzchnię mosiądzu zabezpieczono przed działaniem czynników atmosferycznych, a metalowe elementy przytwierdzono na wcześniej zaprojektowanym i wykonanym stelażu, umożliwiającym bezpieczną ekspozycję obiektu.
Prace konserwatorskie przy płycie Wacława żagańskiego przeprowadzono w ramach pracy magisterskiej Mateusza Tomyślaka „Problematyka technologiczna i konserwatorska XV-wiecznych metalowych płyt nagrobnych z warsztatu wrocławskiego. Konserwacja i restauracja płyty nagrobnej Wacława Żagańskiego (†1488)” pod opieką promotora dr. Romana Jacka Kieferlinga na Wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki ASP w Krakowie.