Minęła piąta rocznica śmierci Mariusza Hermansdorfera (1940–2018), wieloletniego dyrektora Muzeum Narodowego we Wrocławiu, wybitnego muzealnika, twórcy najbardziej reprezentatywnej kolekcji polskiej sztuki współczesnej.
Zatrudniony w Muzeum Narodowym we Wrocławiu od 1964 r., w okresie od 1983 do 2013 r. pełnił obowiązki dyrektora. Już w latach 90. XX w. przeprowadził pierwszą gruntowną reorganizację i modernizację Muzeum. W jej efekcie powstały nowe wersje wystaw stałych: „Sztuka śląska XII–XV w.”, „Sztuka śląska XVI–XIX w.”, „Sztuka polska XVII–XIX w.”, „Sztuka polska XX w.”. Kontynuował modernizacje kolejnych wystaw stałych aż do 2013 r. – powstała wówczas nowa wersja ekspozycji „Sztuka polska XVII–XIX w.”, a w 2012 r. otwarto wystawę „Sztuka europejska XV–XIX w.”.
W 2011 r. w wyniku adaptacji poddasza w Gmachu Głównym Muzeum, w powstałej przestrzeni ekspozycyjnej, przygotował przełomową autorską wystawę polskiej sztuki współczesnej. W 2013 r. rozpoczął modernizację Pawilonu Czterech Kopuł na siedzibę oddziału Muzeum Sztuki Współczesnej.
Jako dyrektor zainicjował liczne prace badawcze, których efektem były katalogi zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu, wystawy problemowe i monograficzne. W latach 1988–1998 opracował i zorganizował kilkadziesiąt wystaw sztuki współczesnej w kraju i za granicą, m.in. działy polskie na Międzynarodowym Biennale w Sao Paulo (Brazylia 1989), Międzynarodowym Festiwalu Malarstwa w Cagnes-sur-Mer (Francja 1989–1996), Międzynarodowym Triennale Sztuki w New Delhi (Indie 1991–1998).
Fot. Pracownia Fotograficzna MNWr