Dzieło ze zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
Autor: nieznany
Data powstania: 1697
Technika: haft
Wymiary: wysokość 43,5 cm, szerokość 34,8 cm
Kierunek/styl: barok
Tarcza w kształcie prostokąta z zaokrąglonymi narożnikami pokryta jest niebieskim aksamitem obramowanym złotą taśmą. Przy prawej i lewej krawędzi na całej wysokości wyszyte zostały dwie zielone owalne gałęzie wieńca laurowego, obszyte drobnymi koralikami imitującymi perły. Niezamykający się w górnej i dolnej części wieniec okala centrum przedstawienia, w którym na trzech czwartych wysokości znajduje się postać św. Eustachego. Poniżej znajdują się złote inicjały świętego „ST E S” oraz dwa skrzyżowane muszkiety wyszyte nićmi w odcieniach szarości i brązów, przewiązane ozdobną złotą kokardą z lontów, pod nimi tarcza strzelnicza, której krawędź i centrum zostały obszyte bordowym haftem w kształcie okręgów.
Św. Eustachy przedstawiony jest do połowy (od pasa w górę) z twarzą skierowaną na wprost odbiorcy. Jego głowę zdobią promienie aureoli, ubrany jest w jasnoniebieski kaftan ze złotymi rękawami. Z prawego barku świętego zsuwa się biały płaszcz zdobiony czerwonymi i złotymi gałązkami. W prawej dłoni św. Eustachy trzyma zielony liść palmy, symbol męczeństwa, w lewej, lekko uniesionej dłoni krzyż, umiejscowiony na głowie jelenia i otoczony jego rogami. Jeleń z krzyżem w porożu jest atrybutem św. Eustachego. Na tarczy przedstawiona jest jedynie głowa i fragment szyi zwierzęcia.
W lewym górnym narożniku tarczy została wyszyta złotą nitką liczba 16, w prawym 97 oznaczające rok jej powstania. W lewym dolnym narożniku znajduje się złota litera „C”, między gałęziami wieńca laurowego „B”, a w prawym dolnym „F”, prawdopodobnie są to inicjały fundatora. Tarcze trumienne zawieszano na trumnie zmarłego członka cechu lub bractwa podczas uroczystości pogrzebowych.
■ Więcej opisów ➸
Projekt badawczy dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury w ramach programu „Badanie polskich strat wojennych”.