W marcu zakończone zostały prace nad budową centralnej części ołtarza, tzw. szafy. Jest to najistotniejsza część całej konstrukcji, utrzymująca ciężar ruchomych skrzydeł bocznych. Oryginalna dębowa szafa ołtarzowa spłonęła podczas pożaru katedry po bombardowaniu w 1945 r. Jej odtworzenie wymagało bardzo precyzyjnej pracy, począwszy od bardzo dokładnego ustalenia jej wymiarów (konserwatorzy mieli do dyspozycji tylko archiwalne zdjęcia), dodatkowo zastosowane zostały dawne szesnastowieczne techniki łączenia drewnianych elementów.
„To stolarka najwyższej klasy” – mówi Jacek Witecki, kurator wystawy „Dwa ołtarze”.
Kilka miesięcy trwały poszukiwania manufaktury, która wykonałaby potrzebną do rekonstrukcji materię. Starszy Konserwator z Pracowni Tkanin Muzeum Narodowego we Wrocławiu Diana Jędrysek-Skotnicka zamówiła potrzebną tkaninę aż w Lyonie, w pracowni, która współpracuje z największymi muzeami świata (tkaniny zamawiają tam m.in. Luwr i Ermitaż).
To jedwabna tkanina najwyższej jakości. Zgodnie z zamówieniem została utkana ręcznie na wąskich krosnach, na takich na jakich tkano w czasach, kiedy powstawał ołtarza biskupa Jerina.
Tkaniną zostanie wyłożona skrzynia główna ołtarza, do której zostaną przymocowane srebrne figury.
Fot. Jacek Witecki, Anna Kowalów