O budynku
Gmach zajmowany obecnie przez Muzeum Narodowe we Wrocławiu, położony malowniczo nad południowym brzegiem Odry między bulwarem Xawerego Dunikowskiego a placem Powstańców Warszawy, wzniesiono w latach 1883–1886 w stylu neorenesansu północnego. Zaprojektował go Karl Friedrich Endell (1843–1891), architekt pochodzący ze Szczecina, działający głównie w Berlinie.
Pierwotnie w budynku tym mieścił się Zarząd Prowincji Śląskiej, wchodzącej wówczas w skład Cesarstwa Niemieckiego. Po II wojnie światowej w latach 1946–1947 po odbudowie ze zniszczeń wojennych gmach przystosowano do potrzeb muzealnych.
Przy wejściu głównym do gmachu ustawiono brązowe posągi autorstwa Roberta (Carla Augusta Roberta) Haertla (1831–1894) przedstawiające dwóch wielkich artystów renesansu: Albrechta Dürera (po prawej) i Michała Anioła (po lewej stronie).
Przy południowo-zachodnim narożniku budynku stoi rzeźba Alegoria rybołówstwa Christiana Behrensa (1852–1905). Od strony rzeki znajduje się ponadto grupa rzeźb Rycerze Króla Artura Magdaleny Abakanowicz (1930–2017).