Okimono to tradycyjna japońska rzeźba dekoracyjna, zazwyczaj niewielkich rozmiarów, wykonywana z różnych materiałów: drewna, kości, metalu. Była popularna w okresie Edo (1600–1867) oraz Meiji (1868–1912).
Japończycy traktowali rzeźbione figurki jako elementy dekorujące wnętrza domostw i umieszczali je we wnękach tokonoma lub na półkach. Były nie tylko formą sztuki, ale również symbolem statusu społecznego.
Okimono, które powiększyło kolekcję Muzeum Narodowego we Wrocławiu w 2024 r., wykonano z patynowanego brązu. Przedstawia chłopca stojącego w kontrapoście, który w uniesionych rękach trzyma drzewce latarni (nie zachowanej). Ubrany jest w kimono przewiązane pasem obi z przymocowanym inrō – puzderkiem na medykamenty. Strój zdobią misternie grawerowane i złocone przedstawienia feniksów.
Figurka ustawiona jest na palisandrowej podstawie dekorowanej motywami ptaków hoo i wici roślinnej malowanymi złotą laką. Na jednej z fałd kimona wyryto sygnaturę: Miyao saku (Miyao wykonał).
Miyao Eitsuke działał w epoce Meiji i należał do najbardziej cenionych artystów metaloplastyków. W jego warsztacie wykonywano między innymi niezwykle kunsztowne kimona, przedstawiające mieszkańców Japonii różnych stanów.
Wytwarzane z brązu postaci odziane były w stroje ukazane z niezwykłą dbałością o szczegóły. Detale grawerowano, złocono lub inkrustowano złotym drutem w skomplikowanej technice nunome.
Figurka chłopca zakupiona do wrocławskiego muzeum to bardzo cenny obiekt ze względu na proweniencję oraz duże walory artystyczne.
Dorota Róż-Mielecka, kustoszka w Dziale Rzemiosł Bliskiego i Dalekiego Wschodu MNWr
■ Zoom na muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸