Chłopiec przedstawiony na akwareli to Antoni Serafiński (1853–1905), przyszły adwokat i burmistrz Bochni. Zwany w rodzinie Tosiem, uwieczniony został przez Jana Matejkę (1838–1893) w wieku około czterech lat. Na ramieniu ma zawieszony myśliwski róg, a prawą ręką trzyma kapelusz z piórami.
Był siostrzeńcem malarza – matka chłopca, Joanna Serafińska z Giebułtowskich (1833–1883), była siostrą żony artysty, Teodory z Giebułtowskich Matejkowej (1846–1896).
Matejko umiejętnie zestawił błękitno-zielony kaftanik Antoniego z chabrowymi chwostami na tle w ciemniejszej tonacji. Siostrzeniec pozował mu niejednokrotnie. Malarz uwiecznił go również w scenach historycznych jako młodego królewicza Władysława w Kazaniu Skargi (1864) oraz jako pazia w Unii Lubelskiej (1869).
Matejko wykonał Portret Antoniego Serafińskiego, mając 19 lat, będąc u progu kariery artystycznej. Studiował wówczas w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, gdzie kształcił się od czterech lat pod okiem Wojciecha Stattlera (1800–1875) i Władysława Łuszczkiewicza (1828–1900). Dzięki uznaniu profesorów w kolejnym roku otrzymał stypendium na zagraniczne studia, które umożliwiło mu naukę w Monachium.
Autor Bitwy pod Grunwaldem traktował Serafińskich jak członków rodziny. Był częstym gościem w ich dworku Koryznówka w Wiśniczu. Antoni natomiast podczas studiów mieszkał u Matejków przy ul. Floriańskiej w Krakowie. Dzięki staraniom rodziny Serafińskich, w tym Antoniego, zachowało się wiele pamiątek po malarzu, takich jak listy, rysunki czy fotografie.
Zakupiony w 2024 r. (wcześniej był w depozycie MNWr) Portret Antoniego Serafińskiego obok Carów Szujskich wprowadzonych przez Żółkiewskiego na sejm warszawski przed Zygmunta III (1853) czy też Wjazdu Henryka Walezego do Krakowa (1857) należy do cennej grupy dzieł Matejki z wczesnego okresu jego twórczości znajdującej się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
Małgorzata Macura, Dział Malarstwa MNWr
■ Zoom na muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸