Między dworem a buduarem

Opis do wystawy „Szaleństwo rokoka! Fascynacja rokokiem na Śląsku (XVIII–XXI w.)” prezentowanej w Pawilonie Czterech Kopuł [14.07.2023–14.01.2024]

Rokoko stworzyło własną oryginalną architekturę wnętrz. Stało się to głównie za sprawą kobiet. Najważniejszym fragmentem apartamentu pani domu był buduar, położony zazwyczaj między salonem a sypialnią. Był to niewielki pokoik zazwyczaj oświetlony przez ogromne okna sięgające podłogi.

Buduar był czymś pośrednim między gabinetem a małą bawialnią. Była to przestrzeń urządzona według gustu kobiety, to tam spędzała ona czas na grze na instrumencie czy odpisywaniu na listy. Warto zwrócić uwagę na dzieło „Toaleta poranna” – portret damy z papużką autorstwa Francoisa Bouchera. Grafika pochodzi z końca XVIII wieku.

Temat toalety występował już w sztuce wcześniejszych epok, w dobie rokoka nabrał charakteru bardziej rodzajowego. Sportretowaną damę widzimy zapewne we wnętrzu buduaru, w otoczeniu specjalistycznych sprzętów takich jak toaletka czy nastawiane lustro.

Kobieta na ramionach ma pelerynkę. To pudermantel – peleryna używana przez kobiety i mężczyzn wszystkich warstw społecznych dla ochrony odzieży przed zapyleniem podczas procesu pudrowania włosów i twarzy.

Na rokokowych portretach kobiety dbają o to, żeby być ukazanymi w pięknym stroju oraz ukazać biżuterię. Bardzo często przedstawieniom tym towarzyszą zwierzęta – stworzenia małe, delikatne i w miarę egzotyczne.

■ Więcej opisów ➸

 


Program Kultura Dostępna 2023 dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Logo Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
 

print