Bronzino, jeden z najwybitniejszych florenckich manierystów, związany był z dworem Medyceuszów. Scena przedstawiająca Matkę Boską z Jezusem i Janem Chrzcicielem zakomponowana została w cenionym w renesansie trójkącie.
Malcy ukazani zostali przez tego wytrawnego portrecistę z wdziękiem rzadko osiąganym przez artystów, którzy nie zawsze radzili sobie z trudną sztuką przedstawiania dzieci.
Spojrzenie przyciąga arystokratyczna elegancja ujęcia dłoni Madonny z książką oraz wysmakowany róż jej sukni i nieba z pomarańczowymi smugami.
Niestety, z powodu starzenia się barwników i niewłaściwego czyszczenia obrazu, warstwa malarska płaszcza zachowała się szczątkowo, a skała z krzakami – dziś brązowa – pierwotnie miała kolor zieleni miedziowej.
Obraz został drastycznie przemalowany w XIX w. i dopiero w 1973 r. odsłonięto oryginalną warstwę malarską.
Inne wersje tej kompozycji znajdują się w muzeach Florencji, Londynu, Mediolanu i Paryża i Nowego Jorku, świadcząc o powodzeniu, jakim się cieszyła.
dr Beata Lejman, Dział Malarstwa XVI–XIX w. MNWr
#zoom_na_muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸