Dzieło ze zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
Lucas Cranach st. „Ewa”, ok. 1531
Tempera na desce pierwotnie – tempera na płótnie naklejonym na deskę obecnie,
wymiary 52 × 44 × 4 cm
Muzeum Narodowe we Wrocławiu
Wizerunek nagiej Ewy w półpostaci na tle krajobrazu z wężem wysuwającym się spod lewego, górnego rogu. Jasnoskóra Ewa ukazana prawie do talii, po lekkim skosie ku lewej krawędzi. Ma gładko przylegające do głowy rude włosy, zawinięte za lewym uchem. Lekko falujące pasma układają się przy szyi i na lewym barku, spływając za ramię.
Zza prawej strony twarzy dwa spiralnie skręcone pasma, po skosie, ku prawej krawędzi obrazu, jakby uniesione podmuchem wiatru. Nad wysokim czołem włosy rozdzielone, twarz z lewego półprofilu z delikatnymi beżowymi cieniami wokół oczu i ust. Jasnobrązowe łuki brwi nad podłużnymi, brązowymi oczami. Ich zewnętrzne kąciki uniesione, kontury podkreślone brązem. Nadaje to twarzy lekko kociego wyglądu.
Wzrok w prawo, mały nos z czubkiem rozjaśnionym bielą. Policzki nieznacznie zaróżowione, usta jasnoczerwone, pięknie wykrojone z nieznacznie uniesionymi kącikami. Sprawia to wrażenie subtelnego uśmiechu. Krótka, krągła szyja. Wąskie, anatomicznie nieprawidłowe i asymetryczne barki.
Prawy zbyt krótki. Ramie zgięte w łokciu i odwiedzione od ciała. Uniesione przedramię o grubości ramienia, częściowo ucięte lewą krawędzią obrazu. Na wysokości twarzy wyłaniają się zza niej fragment rumianego jabłka i kciuka kobiety.
Drugi bark zbyt opadający. Ręka zwiesza się wzdłuż ciała na tle brązowej kory drzewa, jego pień wzdłuż całej wysokości prawej krawędzi. W miejscach obojczyków jedynie szaro-beżowe cienie. Małe piersi niczym u drobnej nastolatki.
Zza lewej krawędzi, pod lewym górnym rogiem, wyłania się szary pokryty łuską wąż. W tle po lewej gęstwina liści. Ciemnozielone rośliny kontrastują z białym ciałem Ewy. Nad jej głową i liśćmi błękitne niebo.
■ Więcej opisów ➸
Audiodeskrypcja zrealizowana w ramach projektu „Bliżej muzeum” 2024