Sensacją wystawy „Madonna i książę. Sobiescy na Śląsku” jest list – jeden z kilku znajdujących się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu – własnoręcznie pisany w języku francuskim przez Marię Kazimierę d’Arquien do syna Jakuba Sobieskiego.
Królowa opisywała w nim przygotowywania do ślubu Jakuba z margrabiną Ludwiką Karoliną Radziwiłłówną (1667–1695). Pisała do królewicza, że zamierza podarować piękne i kosztowne prezenty przyszłej synowej. Zastanawiała się także, czego młodej parze będzie potrzeba oprócz karety, powozowych poduszek, klejnotów i strojów.
Podczas gdy 10 sierpnia 1688 r. z podekscytowaniem pisała te słowa, Ludwika sprzeniewierzała się podjętym wobec Jakuba zobowiązaniom, poślubiając w Berlinie Karola III Filipa Wittelsbacha (1667–1695).
To wydarzenie było punktem zwrotnym w życiu Jakuba i pośrednio doprowadziło go na Śląsk. Spełnił się tym samym horoskop postawiony królewiczowi przez jezuitę Stanisława Solskiego, który wróżył ponuro:
„Nie ma w horoskopie urodzenia żadnej z gwiazd królewskich, która obiecywałaby panowanie. Środek Nieba jest wprawdzie naznaczony znakiem królewskim, jednakże pozbawiony zarówno planet, jak i gwiazd stałych, i dlatego (pióro wzdraga się to napisać, ale obiecałem dążyć do szczerości) horoskop urodzeniowy nie daje Urodzonemu podstaw do spodziewania się zmiany statusu i wejścia do wyższej sfery [społecznej]. […] W sprawach tyczących się małżeństwa, kobiet i miłości należy się obawiać samych niepowodzeń, ponieważ ten kąt jest obserwowany przez Wenus w częściowej opozycji […]”.
Małgorzata Macura, kuratorka wystawy „Madonna i książę. Sobiescy na Śląsku”
Cytat wg publikacji: Ewa Śnieżyńska-Stolot, Wieszczba astrologiczna przy narodzinach Jakuba Sobieskiego Królewicza, Kraków 2017
■ Zoom na muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸