„Thanatos polski” – rzeźba poświęcona zmarłym członkom Teatru Laboratorium, „Trawa tylko trwa” – praca złożona z 12 skrzyń wypełnionych torfem i „rosnącym” w nich drutem kolczastym – to niektóre z obiektów wybranych na tę wystawę. Pokazane zostaną najważniejsze prace Krzysztofa M. Bednarskiego, które poprzez specjalną aranżację odsłaniają przed odbiorcami zupełnie nowe znaczenia.
Artystyczną biografię Krzysztofa M. Bednarskiego otwiera „Portret totalny Karola Marksa” – praca dyplomowa wykonana w 1978 roku. Wtedy „Portret” był ironiczną odpowiedzią na apel jednego z profesorów o sztukę zaangażowaną. „Gipsowe multiple głowy Marksa (…) zalegały rusztowanie w otoczeniu fotograficznej dokumentacji jego pomników, kwestionując swą ilością i banałem sens ciągnięcia tego dalej” . Pokazywany we Wrocławiu zestaw rzeźb w brązie powstał na bazie tamtej pracy. Zwielokrotniona głowa Marksa jest bazą kilku kolumn, które w ironiczny sposób można interpretować jako kolumny świątyni cywilizacji. Z drugiej strony posłużyła też artyście do stworzenia „Kolumny Karola Marksa – Ptaszarni”. To rzeźba, która powinna stać na zewnątrz, żeby umożliwić zamieszkanie ptakom – tłumaczy Krzysztof M. Bednarski. „Ptaki same mi podsunęły ten pomysł. Kiedy te kolumny stały w odlewni, jaskółki zrobiły sobie na nich gniazda. Postanowiłem ułatwić im zamieszkanie i wyciąłem specjalne otwory”. Jedną z ważniejszych prac na wystawie jest „Thanatos polski” – rzeźba wykonana z znalezionych fragmentów gałęzi, drewna, kawałka łodzi i dedykowana zmarłym w krótkich odstępach czasu członkom Teatru Laboratorium Jerzego Grotowskiego, z którym Bednarski współpracował w latach 1976-1981. Pokazany też zostanie cykl „Vision&Prayer” oparty na wizualnej poezji Dylana Thomasa oraz praca zatytułowana „Trawa, tylko trawa”. To 12 skrzyń wypełnionych torfem, w których „zasadzono” ponad 1800 m drutu. Z daleka wydaje się, że jest to trawa, ale po podejściu widać, że to „cierpiąca” trawa. Ta praca ma oddziaływać nie tylko poprzez wzrok, ale również węch – podgrzewany specjalnymi lampami torf potęguje ten efekt.
Na wystawie można będzie zobaczyć także słynną marmurową rzeźbę „Victoria-Victoria” z 1983 roku przedstawiającą dłoń w geście V z uciętymi palcami oraz „L’orto dei frutti dimenticati” pracę wykonaną z drewnianych ram, szkła i plastikowych opakowań po owocach. Jedną z sal artysta chce poświęcić pracy odwołującej się do rodzinnych mitologii, zatytułowanej „Dom mojego ojca”. W sumie na wystawie pokazanych zostanie prawie 30 obiektów, które zdaniem artysty będą tworzyły jedną całość, odwoływały się do siebie, wchodziły w kontekst ujawniający ich nowe znaczenia.
KRZYSZTOF M. BEDNARSKI
Urodzony w 1953 roku. Dyplom uzyskał w 1978 roku w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Mieszka i pracuje w Rzymie i w Warszawie. Rzeźbiarz, autor instalacji, video, plakatów. Korzysta zarówno z tradycyjnych materiałów rzeźbiarskich (brąz, gips, marmur), jak przedmiotów znalezionych (np. kadłub jachtu – Moby Dick) czy efektów naturalnych (światło, cienie). We wczesnych pracach odnosił się do propagandy komunistycznej (Portret totalny Karola Marksa, 1978) oraz sytuacji społeczno-politycznej (Victoria-Victoria, 1983). Autor złożonych i wielowątkowych serii prac i instalacji, w których często nawiązuje do wątków literackich („Vision & Prayer” after Dylan Thomas, 1988-1990, Unsichtbar, 1994). Autor pomnika Federico Felliniego w Rimini (1994) oraz nagrobka Krzysztofa Kieślowskiego (1997) na Starych Powązkach w Warszawie. Laureat Nagrody im. Katarzyny Kobro (2004).
Ważniejsze wystawy indywidualne: Portret totalny Karola Marksa – Galeria Repassage, Warszawa 1978; 3 wystawy indywidualne, Rzym 1988; Pasaż Vision & Prayer – Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa 1990; Pasaże słoneczne – Muzeum im. X. Dunikowskiego w Królikarni, Warszawa 1995; Pasaż Buty włoskie. Prace z lat 1976-1999 – Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa 1999; Passaggio Vuoto, Fondazione Morra, Neapol 2001; Ge’Hinnom, Galeria Foksal, Warszawa 2003; Erba, solo erba, Istituto Polacco, Rzym 2004; Moby Dick – Anima Mundi, Muzeum Narodowe, Szczecin 2008; Portret totalny Karola Marksa, Muzeum Górnośląskie, Bytom 2009 (dwie ostatnie wystawy były podsumowaniem wieloletnich wątków twórczości artysty); Ku Górze – hommage à Jerzy Grotowski, Atlas Sztuki, Łódź 2009; Thanatos polacco – omaggio a Jerzy Grotowski, Museo Laboratorio d’Arte Contemporanea, Rzym 2009 (obie wystawy w ramach obchodów Roku Grotowskiego UNESCO).
