Imponująca kolekcja powojennego polskiego szkła, zarówno artystycznego, jak i użytkowego, to zdecydowanie mój ulubiony dział zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Jego część można podziwiać na stałej wystawie „Cudo-Twórcy” w gmachu głównym Muzeum.
Szkło ma w sobie coś niezwykłego, przyciąga jak magnes. I trudno powiedzieć, czy to za sprawą koloru, którym po mistrzowsku posługiwali się najwięksi projektanci szkła użytkowego, jak Zbigniew Horbowy czy Jerzy Słuczan-Orkusz, niezwykłych form, jakie nadawali szkłu Tasios Kiriazopoulos czy Henryk Albin Tomaszewski, niesamowitych, barwnych wszechświatów, jakie w swoich formach zamykali Ludwik Kiczura oraz Władysław Czyszczoń, czy też rzeźbiarskiemu ujęciu tej materii w wykonaniu małżeństwa Puchałów.
Dla mnie niezwykle istotne jest to, że nawet szkło użytkowe, które trafiało przed laty do polskich domów, może być traktowane jak małe dzieło sztuki – niektóre z tych pięknych przedmiotów, na przykład projektowane przez Zbigniewa Horbowego wazony i butle ze szkła antico, noszą cechy prac unikatowych – nie ma dwóch identycznych.
Więcej eksponatów z naszego imponującego zbioru szkła obejrzeć można w wydanym przez Muzeum w 2004 roku katalogu „Ceramika i szkło polskie XX wieku”.
Monika Wojtan, Dział Reklamy i Marketingu MNWr
#zoom_na_muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸