Dzieło ze zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu
Jacques-François Courtin „Śmierć Sofonisby”, ok. 1710–1730
Olej na płótnie, wymiary 73 × 93 cm
Muzeum Narodowe we Wrocławiu
Pozioma kompozycja utrzymana w ciepłej, beżowo-złocistej kolorystyce, z wieloma postaciami, mniej lub bardziej zacienionymi. Jedyne źródło światła w obrazie pada z oliwnej lampki zawieszonej pod łukiem sklepienia tuż pod górną krawędzią.
W centrum najbardziej oświetlona Sofonisba w białej sukni ze złocistymi refleksami. Siedzi po lekkim skosie z ciałem wygiętym we wdzięcznej pozie i nogami w kierunku prawej krawędzi obrazu.
Kobieta jest młoda, szczupła i bardzo statyczna. Półprzeźroczysty czarny welon przesłania większość włosów. Opada za prawy bark na plecy i przez lewy wzdłuż boku, półokrągłą fałdą dodatkowo podkreślając talię. Blond włosy rozdzielone nad czołem i zebrane do tyłu, drobna blada twarz z półprofilu.
Duże oczy skierowane lekko ku górze w lewo, ku stojącej przy niej służącej. Mały nos i niewielkie trójkątne usta o soczyście różowej barwie. Zsunięta suknia odsłania dekolt i małą prawą pierś. Dopasowana w talii uwydatnia smukłą kibić. Na udach układa się tak, by uwydatnić figurę. Poniżej uwidocznionych cienką tkaniną kolan suknia rozszerza się. Jej delikatna tkanina spływa po nagim, odwiedzionym od ciała prawym ramieniu.
Dłoń bezwładnie spoczywa na kaskadach zacienionego materiału. Ramię kobiety chwyta skrzydlate, nagie putto. Jest pulchne, ma kręcone krótkie włoski. Pochyla się do Sofonisby. Lewą rękę, omdlewającym gestem, kobieta wyciąga po owoc z kosza, podsuwanego jej przez rzymskiego żołnierza.
Przez jej nagie przedramię przerzucona półprzeźroczysta, biała chusta, kontrastująca z czarnym welonem. Złota bransoleta powyżej nadgarstka, mała, wypielęgnowana dłoń. Za przegub chwyta Sofonisbę stojąca po prawej służąca. Lekko pochyla się ku swojej pani. Ma blond włosy, ciasno zebrane w koczek z tyłu głowy. Ubrana w wydekoltowaną różową suknię z krótkimi, bufiastymi rękawkami, w ciepłym odcieniu złocistego beżu. Nagie przedramiona i dłonie bardzo delikatne.
Szeroka spódnica sukni tworzy tło dla drugiego nagiego putta. Siedzi ono na posadzce z kamieni w miodowo-szarym odcieniu, opierając się prawym łokciem o lewe udo Sofonisby. Jego druga ręka, wyciągnięta w kierunku kosza z owocami. Trzyma go stojący po prawej, mocno pochylony ku Sofonisbie, żołnierz, ukazany lewym bokiem w lśniącym hełmie. Twarz z profilu, wzrok skupiony na twarzy Sofonisby, usta rozchylone.
W rękach wysuniętych w jej stronę trzyma kosz z owocami. Służalczą pozę dodatkowo podkreśla, wzdymający się na plecach niczym na wietrze, czerwony płaszcz. Za jego bosą prawą stopą na kamiennym stopniu siedzi trzecie nagie putto. Zdmuchuje mały płomień, trzymany w prawej rączce pochodni, w tle ledwo widoczne zacienione kamienne łuki sklepienia.
Na fragmencie kamiennej ściany za Sofonisbą, na prawo od jej głowy, niewyraźna półprzeźroczysta twarz, niczym maska lub odbicie czyjegoś oblicza.
■ Więcej opisów ➸
Audiodeskrypcja zrealizowana w ramach projektu „Bliżej muzeum” 2024