Marek Bieńczyk, ur. w 1956 r. w Milanówku, pisarz, tłumacz, eseista. Laureat literackiej Nagrody Nike w 2012 r. za zbiór esejów pt. „Książka twarzy”. Przekładał m.in Kunderę, Ciorana, Barthesa. Wydał powieści: „Tworki” i „Terminal” oraz książki eseistyczne: „Czarny człowiek”, „Melancholia: o tych, co nigdy nie odnajdą straty”, „Kroniki wina”, „Oczy Durera”, „Przezroczystość”, „Książka twarzy”. Jest enologiem, publikuje artykuły na temat wina m.in. na łamach „Gazety Wyborczej”, „Przekroju”, miesięcznika „Forbes”, a wraz z Wojciechem Bońkowskim stworzył pierwszy polski przewodnik enologiczny pt. “Wina Europy”.
Marek Bieńczyk, fot. H. Wimmer Agnieszka Drotkiewicz, fot. H.Wimmer
Agnieszka Drotkiewicz, ur. w 1981 r., ukończyła stosunki międzykulturowe oraz kulturoznawstwo na Uniwersytecie Warszawskim. Jest autorką powieści: „Paris London Dachau”, „Dla mnie to samo” i „Teraz”. Opublikowała trzy zbiory rozmów (dwa pierwsze wspólnie z Anną Dziewit): „Głośniej! Rozmowy z pisarkami”, „Teoria trutnia i inne” oraz „Jeszcze dzisiaj nie usiadłam”. W sezonie 2009/2010 była kuratorką cyklu spotkań literackich „Daleko od Wichrowych Wzgórz” w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Redaktorka książki podsumowującej te spotkania oraz dramatu pod tym samym tytułem wystawionego w Teatrze Dramatycznym w reżyserii Marcina Libera.
Thomas Glavinic, ur. w 1972 r. w Grazu. Od początku lat dziewięćdziesiątych tworzy powieści, eseje, opowiadania, sztuki radiowe oraz reportaże. Jego powieść kryminalna „Der Kameramörder” zdobyła w 2002 r. literacką Nagrodę im. Friedricha Glausera, a w 2006 r. nagrodę Österreicher Förderungspreis für Literatur. Wydana w 2006 r. powieść „Die Arbeit der Nacht” („Za sprawą nocy”) również spotkała się z najwyższym uznaniem krytyków. Natomiast powieść „Das bin doch ich”, która ukazała się w 2007 r., została nominowana do Deutscher Buchpreis.
Glavinic mieszka wraz z rodziną w Wiedniu.
Elfriede Jelinek, ur. 20 X 1946 r. w Mürzzuschlag w Austrii. Była studentką Konserwatorium Wiedeńskiego, w którym zdobyła dyplom organistki. Studiowała również muzykologię, historię sztuki oraz teatrologię na Uniwersytecie Wiedeńskim. Debiutowała w 1967 r. zbiorem wierszy pt. „Lisas Schatten”. Jej poezja wzbudziła spore zainteresowanie i dzięki niej zdobyła swoją pierwszą nagrodę literacką. Trzy lata później uznane wydawnictwo Rowohlt opublikowało jej debiutancką powieść „Wir sind lockvögel baby!” („Jesteśmy przynętą kochanie!”).
Twórczość Jelinek jest wieloaspektowa i wysoce kontrowersyjna. Jej działalność polityczna spotyka się z rozbieżnymi i często żywiołowymi reakcjami. Jelinek zdobyła wiele prestiżowych nagród literackich, m.in. Nagrodę im. Georga Büchnera w 1998 r., Mülheimską Nagrodę dla Dramaturgów w latach 2002 i 2004, Nagrodę Franza Kafki w 2004 r. oraz – w tym samym roku – Literacką Nagrodę Nobla.
Thomas Glavinic, fot.H. Wimmer Elfriede Jelinek, fot. KHM w Wiedniu, montaż: H. Wimmer
Martin Pollack, ur. w 1944 r. w Bad Hall w Górnej Austrii. Studiował slawistykę i historię Europy Wschodniej w Wiedniu i w Warszawie. W czasie studiów pracował jak tłumacz i reporter. Jego głęboka wiedza na temat krajów słowiańskich została po raz pierwszy zaprezentowana szerszej publiczności po publikacji jego fikcyjnego przewodnika „Po Galicji” (1984). W „Ojcobójcy” (2002) Pollack rekonstruuje nazistowski proces pokazowy fotografa Filipa Halsmanna, a w książce „Śmierć w bunkrze” (2004) stara się przyjrzeć nazistowskiej przeszłości swojego ojca.
Od kilku lat Pollack znany jest również jako autor reportaży, opowiadań i esejów dotyczących różnych regionów Europy Wschodniej. Książka „Dlaczego rozstrzelali Stanisławów” stanowi zbiór jego reportaży z ostatnich 25 lat.
Jest laureatem wielu nagród, m.in. w 2007 roku otrzymał przyznawaną przez miasto Wrocław Literacką Nagrodę Europy Środkowej „Angelus”.
Małgorzata Sikorska-Miszczuk, dramatopisarka i scenarzystka, ukończyła Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych oraz Gender Studies na Uniwersytecie Warszawskim. Jest absolwentką Studium Scenariuszowego PWSFTiT w Łodzi.
Jest autorką wielu sztuk teatralnych, granych i wystawianych w Polsce i za granicą (m.in. „Szajba”, „Śmierć Człowieka-Wiewiórki”, „Katarzyna Medycejska”, „Zaginiona Czechosłowacja”, „Bruno Schulz: Mesjasz”, „III Furie” (razem z M. Fertacz i S. Chutnik), „Popiełuszko”), a także scenariusza pełnometrażowego filmu animowanego „Tytus, Romek i A’Tomek wśród złodziei marzeń” (2003). Otrzymała wiele nagród i wyróżnień, m.in. Nagrodę Główną oraz Nagrodę Publiczności w Konkursie Metafory Rzeczywistości (2008), Grand Prix Sopot 2009. W 2012 r. za sztukę „Popiełuszko” otrzymała prestiżową Gdyńską Nagrodę Dramaturgiczną.
Mariusz Wilk, ur. w 1955 r., pisarz-włóczęga, od dwudziestu lat mieszka na północy Rosji. Od końca lat siedemdziesiątych działacz opozycji, więziony w stanie wojennym. Współautor książki „Konspira: rzecz o podziemnej «Solidarności»”(1984). Po 1989 r. porzucił cywilizację i zamieszkał na Północy. Swoje przeżycia opisywał na łamach paryskiej „Kultury”, „Zeszytów Literackich” i „Rzeczpospolitej” — te podróżnicze eseje złożyły się na książki: „Wilczy notes” (1998), „Wołoka” (2005), „Dom nad Oniego” (2006) i „Tropami rena” (2007), „Lotem gęsi” (2012). W 2006 r. został uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2009 r. przyszła na świat jego córka, Marta Matylda.
Martin Pollack, fot. H. Wimmer Małgorzata Sikorska-Miszczuk, fot. H. Wimmer
Mariusz Wilk, fot. Piotr Jaxa