Parnas – synonim niedosięgłego szczytu. Zdobyć go, to jak wejść w rewiry niedostępne dla zwykłego śmiertelnika, osiągnąć sukces artystyczny przynależny bogom. Bo położona w Fokidzie góra w greckiej mitologii uznawana było za siedzibę Apolla czczonego jako boga muzyki, poezji, wieszczenia, filozofii i nauki.
Nazwa góry pochodzi od herosa Parnassosa, który był wynalazcą sztuki wieszczenia z lotu ptaków. On też założył wyrocznię w Pyto, przejętą później przez Apolla.
Patronowi sztuk towarzyszyły na Parnasie Muzy – dziewięć sióstr opiekujących się sztuką i nauką: Kalliope – poezją epiczną, Polihymnia – pantomimą, Euterpe – poezją liryczną i grą na aulosie, Terpsychora – poezją lekką i tańcem, Erato – liryką chóralną, Melpomene – tragedią, Talia – komedią, Klio – historią, Urania – astronomią.
Motyw Parnasu często wykorzystywano dla zaprezentowania konkretnych postaci poetów, artystów oraz opiekunów sztuki. Tak też jest w tym konkretnym przypadku.
Akwaforta ukazuje pomnik dedykowany mecenasowi sztuki, Ludwikowi XIV, oraz pamięci słynnych poetów i muzyków francuskich, wzniesiony w 1718 r. w Paryżu już po śmierci francuskiego króla. Autorem pomnika był Louis Garnier.
Na szczycie Parnasu (gdzieżby indziej?) zasiada Ludwik Wielki wyobrażony pod postacią Apolla, ukoronowany wieńcem laurowym, z lirą w dłoniach.Nad nim unosi się mityczny Pegaz, uskrzydlony koń będący symbolem poetyckiego natchnienia, artystycznych inspiracji. Nieco niżej ukazano trzy Gracje (greckie Charyty), częste w orszaku Apolla boginie piękna, wdzięku i radości – „Promienna”, „Rozumna” i „Kwitnąca”. W ich role wcieliły się poetki: Madeleine de Scudéry, Antoinettedu Ligier de la Garde des Houlières oraz Henriette de Coligny, księżnę de la Suze. Towarzyszą im (w dolnej partii pomnika) muzycy i poeci, m.in. Pierre Corneille, Jean Baptiste Poquelin znany jako Molièr, Jean Baptiste Racin, Jean de La Fontaine i Jean Chapelain. Liczne nazwiska kolejnych poetów znalazły się na medalionach i rulonach trzymanych przez geniusze.
Trudno o większe wywyższenie artystów! Patrzą z góry na zwykłych śmiertelników, jak bogowie, z którymi zostali zrównani.
W inskrypcji umieszczonej na postumencie uwieczniono nazwisko pisarza i mecenasa sztuki Evrarda Titonadu Tillet. Na jego to zlecenie, według jego wskazówek, został opracowany model dla rzeźbiarza, który nad pomnikiem pracował aż dziesięć lat
Izabela Żak, Dział Grafiki XVI–XIX w.
#zoom_na_muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸