Pochodząca z kolekcji Muzeum Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II figura św. Katarzyny Aleksandryjskiej, prezentowana obecnie na wystawie stałej „Sztuka śląska XIV–XVI w.”, pierwotnie znajdowała się na fasadzie kamienicy należącej klasztoru Dominikanek we Wrocławiu.
Umieszczona była na fasadzie nieistniejącego już narożnego budynku, znajdującego się u zbiegu dzisiejszych ulic św. Katarzyny i J. E. Purkyniego. Jej dokładne umiejscowienie potwierdza wykonany przez F. B. Wernera rysunek, na którym nad głównym wejściem do kamienicy znajduje się nisza ozdobiona figurą. Wskazówką dla takiej lokalizacji tej rzeźby jest dodatkowo nazwa znajdującej się we wspomnianym budynku karczmy – Pod Złotą Katarzyną (Kretschamkaus zur Goldenen Katharina).
Na fasadzie kamienicy figura św. Katarzyny znajdowała się jeszcze na początku XIX w. W 1864 r. znalazła się ona w posiadaniu prywatnej właścicielki – Georgine Hoeptner, która umieściła ją w rodzinnym sklepie J. Hoeptner & Comp., zajmującym się m.in. sprzedażą sreber i renowacją sprzętów liturgicznych. Sklep znajdował się na Ritterplatz 2, a więc przy dzisiejszym pl. Biskupa Nankiera (interesująca nas kamienica mieści obecnie Studium Praktycznej Nauki Języków Obcych Uniwersytetu Wrocławskiego). Co ciekawe, figura św. Katarzyny miała być tam prezentowana wśród innych dzieł sztuki dawnej.
Zanim jednak rzeźba wyeksponowana została we wspomnianym zakładzie, pani Hoeptner zleciła jej gruntowną konserwację. To wtedy właśnie m.in. uzupełniona została dolna partia figury i atrybut świętej. Rzeźba zyskała wówczas również nową polichromię, która nie tylko przykryła uszkodzenia powstałe przez długotrwałe narażenie na warunki atmosferyczne, lecz właściwie niemal całkowicie przekształciła wygląd figury. Wtedy również zmieniony został kolor płaszcza św. Katarzyny – jego złotą, połyskliwą powierzchnię pokryto bowiem matową farbą w błękitnym odcieniu.
W 1898 r., jako dar rodziny Hoeptner, figura trafiła do dawnego Erzbischöfliches Diözesanmuseum we Wrocławiu, skąd w latach 50. XX w. – decyzją Kurii Arcybiskupiej we Wrocławiu – przekazana została do Muzeum Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II. Jak jednak pokazały ostatnie miesiące – nie był to jeszcze koniec bogatej historii tej figury.
Dzięki przeprowadzonym niedawno zabiegom konserwatorskim św. Katarzyna szczęśliwie odzyskała bowiem swój pierwotny wygląd. Zdjęcie XIX-wiecznych przemalowań pozwoliło odsłonić jej formę oraz podkreśliło kunszt jej wykonania – kunszt jakim bez wątpienia poszczycić mógł się wrocławski warsztat Jakoba Beinharta.
Agata Stasińska, Galeria Sztuki XII–XV w.
#zoom_na_muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸