Pomiędzy gotyckimi, magicznymi okuciami drzwi portalu zachodniego kościoła Świętej Trójcy w Żórawinie a modernistycznymi wyrobami metaloplastycznymi Jaroslava Vonki z XX w. znajdziemy na Śląsku jeszcze jedno arcydzieło dawnego kowalstwa artystycznego.
Jest nim otwierająca się uchylną bramką środkowa część kraty, która pierwotnie rozpięta była pomiędzy ołtarzami św. Ludgardy oraz św. Scholastyki i oddzielała nawę dostępną dla wiernych od klauzuralnej partii kościoła cysterskiego pw. Wniebowzięcia NMP w Lubiążu.
To za nią znajdowały się skarby sztuki świątyni lubiąskiej – sławne stalle anielskie oraz ołtarz główny.
Ten ekskluzywny wyrób dawnego rzemiosła, datowany na rok 1696, szczęśliwie ocalał i dzisiaj jest ozdobą kolekcji Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Niedawno, po konserwacji prezentowaliśmy go na wystawie „Willmann. Opus magnum“, a wkrótce zostanie umieszczony na naszej stałej wystawie sztuki śląskiej XVI–XIX w.
Powszechnie uznaje się tę kratę za szczytowe osiągnięcie barokowego rzemiosła artystycznego, któremu niewiele europejskich wyrobów tego typu jest w stanie dorównać.
Ponownie będziemy mieli okazję podziwiać w niej pomysłowość barokowych form ornamentalnych oraz kunszt rzemiosła kowalskiego.
Częściowo złocona krata urzeka widza swoimi wyszukanymi plastycznymi dodatkami figuralnymi (uskrzydlonymi główkami anielskimi i maszkaronami) oraz imitacjami form architektonicznych (pilastrami, partią belkowania i quasi-kasetonami). Zadziwia swoją precyzją wykonania i niezwykłym bogactwem.
Barok w najczystszej z możliwych postaci!
Piotr Oszczanowski, dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu
#zoom_na_muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸