Bursztynowy krucyfiks z grupą Ukrzyżowania do zbiorów Muzeum Państwowego we Wrocławiu (obecnie Muzeum Narodowe) trafił po II wojnie światowej jako destrukt. Przechowywany był w pudełku w Dziale Variów Galerii Rzemiosł Artystycznych i Kultury Technicznej pod numerem W VI/1, nie będąc wpisany do inwentarza.
W wyniku prac badawczych Roberta B. Bartkowskiego nad kolekcją bursztynowych cymeliów ze zbiorów dawnego Śląskiego Muzeum Rzemiosła Artystycznego i Starożytności we Wrocławiu doszło do rozpoznania obiektu. W latach 2023–2024 przeprowadzono prace konserwatorskie oraz rekonstrukcje rzeźbiarskie, dzięki czemu Muzeum Narodowe we Wrocławiu uzyskało scalony obiekt, który został wpisany do zbiorów pod nowym numerem.
Fot. A. Podstawka
Dzieło pełniło funkcję ołtarzyka domowego, przeznaczonego do prywatnej dewocji. Całość została wykonana bardzo precyzyjnie – zwłaszcza figurki Chrystusa, Marii i św. Jana wyrzeźbiono z najwyższą dbałością o szczegół i anatomiczną poprawnością, co świadczy o wysokim poziomie twórcy.
Umiejętnie zastosowano kilka odmian kolorystycznych bursztynu o zróżnicowanym stopniu transparentności. Na szczególną uwagę zasługuje przednia ścianka cokołu krzyża z przedstawieniem narzędzi Męki Pańskiej wykonanym w technice eglomizacji, czyli wygrawerowanym na złotej folii umieszczonej za transparentną bursztynową płytką. Technika ta, kojarzona głównie ze szkłem, była chętnie stosowana także przez artystów pracujących w bursztynie.
Obiekt od 1899 r. znajdował się w zbiorach Śląskiego Muzeum Rzemiosła Artystycznego i Starożytności we Wrocławiu, wcześniej najprawdopodobniej należał do kolekcji wrocławskiej Biblioteki Miejskiej.
Barbara Andruszkiewicz, Dział Rzeźby, Galeria Sztuki XVI-XIX w. MNWr
■ Zoom na muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸