W 2025 r. przypada 160. rocznica urodzin oraz 85. rocznica śmierci wybitnej malarki Olgi Boznańskiej, która wybrana została przez polski sejm na jedną z patronek tego roku.
Na wystawie stałej „Sztuka polska XVII–XIX w.” w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego we Wrocławiu na co dzień prezentowanych jest kilka prac artystki. Wśród nich najnowszy nabytek – zakupiony w 2023 r. „Portret Henri Pierre’a Roche”.
Portret z ok. 1903 r. przedstawia Henri Pierre’a Roche (1879–1959) – pisarza i krytyka artystycznego awangardy, należącego do kręgu paryskiej Bohemy Montmartre’u w czasach Maxa Jacoba, Gertrudy Stein i Pabla Picassa, później związanego m.in. z ruchem dada.
Obraz powstał w szczytowym okresie twórczości Boznańskiej. To malarski szkic skupiony na studium twarzy, w której opracowaniu widać powracające napięcie między rzeczowością i wnikliwością portrecistki, wsparte obserwacją efektów świetlnych i postimpresjonistycznym dążeniem do dezintegracji zwartości form.
To żywy, porywający dowód malarskich poszukiwań sygnalizowanych w wielu pracach artystki, także bezkompromisowymi efektami non finito – tu odsłonięciem koloru tektury podobrazia nie tylko przy krawędziach, ale i w sąsiedztwie efektownie wypracowanej karnacji twarzy.
Jest to dowód brawurowego popisu kolorystyki i nonszalancji wobec dzieła niby pozbawionego kompozycji, niepozowanego zarówno w przypadkowym geście modela, jak i w decyzji o zaprzestaniu pracy. Te elementy emocji i przerwanego skupienia to dodatkowe walory pracy.
Pozostałe obrazy Olgi Boznańskiej prezentowane na wystawie stałej to: „Kobieta z japońską parasolką” (1892), „Piastunka” (1899), „Portret Józefa Korzeniowskiego” (przed 1909), „Białe róże” (przed 1913) i „Wazony z kwiatami” (po 1920).
O artystce — prezentacja Barbary Przerwy z 2020 r.