Dzieło ze zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu
Theodor von Gosen „Aretuza”, 1936
Odlew z brązu, patynowany, wymiary 152 × 39 × 34 cm
Muzeum Narodowe we Wrocławiu
Statyczna, całopostaciowa rzeźba z brązu, przedstawiająca nagą Aretuzę na niewielkim, kwadratowym postumencie. Nimfa to młoda kobieta o smukłym ciele o doskonałych proporcjach. Stoi w kontrapoście, dźwigając ciężar ciała na lewej nodze i nieco wypychając lewe biodro.
Długie włosy sprawiają wrażenie mokrych, zebrane z czoła i uszu, upięte z tyłu głowy w niedbały kok. Na szyję i bark wymykają się z niego pojedyncze pasma, głowa pochylona, przez co dwa krótkie kosmyki przesłaniają uszy.
Szczupła, pociągła twarz o wysokim czole, łukowate brwi nisko nad migdałowatymi oczami, wzrok skierowany w dół, powieki półprzymknięte, mały, prosty nos. Wąskie usta z lekko wystającą górną wargą, podbródek delikatny, mały, trójkątny. Smukła szyja, gładka, wąskie barki, ramiona przy ciele z uwidocznionymi małymi mięśniami.
Nimfa krzyżuje ręce, prawie całkowicie przesłaniając piersi. Lewa dłoń na prawej, gładki, lekko wypukły brzuch z subtelnie zaznaczonym pępkiem. Zaokrąglone biodra z łagodnie przebijającymi się kośćmi miednicy, lewe nieco wypchnięte, gładkie łono. Na plecach lekko sterczące łopatki i wklęsła linia kręgosłupa, szczupłe pośladki zaokrąglone, nogi zgrabne, mięśnie subtelnie uwidocznione. Prawa lekko ugięta, delikatnie wsparta na palcach, pięta kilka centymetrów nad ziemią, lewa wyprostowana, stopy blisko siebie.
Przy prawej kucający chłopczyk z wypukłym brzuszkiem, lewy bok przytula do łydki nimfy, wyciąga główkę w przód przyglądając się czemuś w oddali z rozchylonymi ustami, rączki wyciąga na boki. W wystającej zza kostki nimfy, lewej dłoni trzyma stylizowaną na delfina rybę, stopy nimfy i siedzący chłopczyk na płaskim kole osadzonym na prostym kwadratowym postumencie.
■ Więcej opisów ➸
Audiodeskrypcja zrealizowana w ramach projektu „Bliżej muzeum” 2024