Dzieło ze zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
Tytuł: Spłoszone konie
Autor: Kazimierz Sichulski
Data powstania: 1911
Technika: olej na płótnie
Wymiary: 96 centymetrów wysokość, 221 centymetrów szerokość
Kierunek/styl: sztuka nowoczesna zaliczana do kierunku ekspresyjnego
Obraz przedstawia drabiniasty wóz ciągnięty polną drogą przez dwa spłoszone konie. W tle rozległe pole, nad nim zachmurzone niebo. Dzieło utrzymane w jednolitej gamie kolorystycznej. Dominujące barwy to ciemne brązy, czerń i odcienie szarości.
Na pierwszym planie w centrum obrazu brązowo-szary wóz, ukazany od tyłu z widocznymi szaro-czarnymi tylnymi kołami. Wóz mocno przechylony w lewo. Koło po prawej stronie oderwane od drogi. Nad nim kilka kłosów zboża, wysuwającego się z wypełnionego szarożółtą słomą wozu.
Z przodu wozu po obu stronach dyszla dwa brązowo-czarne konie. Koń z lewej strony ukazany od tyłu, stoi dęba. Widoczne tylne nogi i zad z lekko uniesionym w prawo ogonem. Pod nim zsunięte szare lejce skierowane w stronę wozu. Przy lewym boku konia powiewa brązowa zaokrąglona derka. Powyżej uniesiona szyja i zwrócona w prawą stronę głowa ze swobodnie opadającą uzdą. Na głowie rozwiana w lewą stronę grzywa. Koń po prawej ukazany lewym bokiem, w poprzek wozu, uwiązany uzdą do dyszla. Wierzga wyrzucając ogon i tylne nogi ku górze. Dół brzucha, przednie i częściowo tylne nogi przesłania wóz. Rozwiana grzywa unosi się nad głową.
Wóz przedstawiono na ciemnoszarej polnej drodze. Droga u dołu obrazu zajmuje jego całą szerokość. Biegnie w lewą stronę zwężając się ku horyzontowi. Po obu stronach drogi brązowo-czarne pole. Po lewej stronie spiralnie skręcony ku górze brązowo-czarny krzew pochylony w stronę drogi. Horyzont sięga wysokości 2/3 obrazu. Nad nim zachmurzone niebo w odcieniach szarości i brudnego różu. Na jego tle ostro odcinają się ciemne sylwety koni, dyszel od wozu i krzew. W prawym górnym rogu obrazu sygnatura artysty: Sich. Poniżej: 911.
Płótno oprawione w szeroką ciemnobrązową ramę ze złotym paskiem wewnątrz.
Malarz, wprowadzając ostry kontrast kolorystyczny między polem a niebem, buduje nastrój niepokoju i zagrożenia. Chcąc uzyskać wrażenie dynamiki spowodowanej ruchem koni oraz podmuchem wiatru posłużył się ostrymi skrótami perspektywicznymi, uproszczeniem elementów kompozycji oraz deformacją. Forma obrazu budowana jest szerokimi, dynamicznymi pociągnięciami pędzla grubo nałożonej farby tworzącej szorstką fakturę.
Kazimierz Sichulski był uczniem Stanisława Wyspiańskiego i cenionym artystą okresu Młodej Polski oraz okresu międzywojennego. Prezentowany obraz wpisuje się w zjawisko fascynacji sztuką ekspresyjną w początkach XX wieku.
■ Więcej opisów ➸
„Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego”