Dzieło ze zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
Tytuł: Chłopiec w słońcu
Autor: Aleksander Gierymski
Data powstania: 1893–1894
Technika: olej na płótnie
Wymiary: 94 centymetry wysokość, 77 centymetrów szerokość
Kierunek/styl: sztuka nowoczesna zaliczana do kierunku realistycznego, plenerowego
Obraz przedstawia nastoletniego chłopca niosącego snop w gorący, słoneczny letni dzień. Postać zwrócona jest lekko w lewą stronę. Kroczy przez ściernisko, za którym rozciąga się łąka z drzewami w tle. Dominujące kolory to odcienie żółcieni, beżu, jasnej zieleni oraz czerwień.
Na głowie chłopca niewielki brunatny kapelusz z wąskim rondem. Spod niego wystaje krótka, ciemnobrązowa grzywka. Odsłania czoło i mocno zarysowane brwi. Brązowe oczy obwiedzione czarnymi rzęsami, wzrok skierowany przed siebie. Mały nos pośrodku okrągłej, zarumienionej twarzy, lewe ucho do połowy przesłonięte włosami, usta lekko rozchylone. Chłopiec ubrany jest w czerwoną koszulę z długimi rękawami i małym kołnierzem. Na wysokości pasa koszula przewiązana wąskim czarnym paskiem. Wzdłuż koszuli pośrodku biegnie ażurowy czarnozielony haft w kształcie rombów z żółtymi kropkami wewnątrz. Kołnierz i rękawy wykończone czarnym haftem.
Głowę, ramiona i plecy postaci osłania przed słońcem duży snop słomy zarzucony jak peleryna. Chłopiec przytrzymuje go na wysokości piersi. Sięga on od bioder po górną krawędź obrazu. Ma kształt stożka, przewiązanego słomianym powrósłem tuż nad kapeluszem. Jest żółty, z dodatkiem oranżu i czerwieni. Brązowe spodnie sięgają do kostek. Stopy bose. Prawa stoi płasko na ziemi. Druga, lekko uniesiona dotyka ziemi palcami.
Światło słoneczne pada z lewego górnego rogu obrazu. Rozjaśnia drzewa, łąkę i ściernisko. Mocno rozświetla snopek, kontur prawej nogawki oraz prawej stopy chłopca. Postać rzuca krótki cień. Kładzie się on ukosem od stóp chłopca do prawej, dolnej krawędzi obrazu. W tle postaci ściernisko. Tworzą go plamki żółci, beżów, brązów, jasnej zieleni, różów i fioletów. Ściernisko kończy się powyżej kapelusza chłopca. Biegnie lekkim ukosem od lewej ku prawej krawędzi obrazu. Powyżej żółtozielona łąka z plamkami różu i bieli. Na niej cienie. Kładą się ukosem z lewej na prawą stronę. Za łąką gęsto rosnące drzewa i krzewy. Ciemnozielone liście z plamkami bieli, żółci i różu. Drzewa na wysokości koron stykają się z górną krawędzią obrazu.
Malarz w partii postaci zastosował technikę malarstwa realistycznego. Twarz i strój chłopca namalował jednorodną, gładką plamą farb. Natomiast pozostałe elementy wykonał techniką stosowaną przez francuskich impresjonistów, polegającą na malowaniu plamkami czystych kolorów grubo kładzionej farby tworzącej chropowatą fakturę. Płótno oprawione w szeroką brązową ramę, obwiedzioną wewnątrz i na zewnątrz złotym paskiem.
Dzieło powstało podczas pobytu Aleksandra Gierymskiego w Bronowicach pod Krakowem. Liczne podróże artysty zaowocowały obrazami rodzajowymi, których bohaterami byli prości mieszkańcy miast i wsi.
■ Więcej opisów ➸
„Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego”