To jedno z wczesnych dzieł Wojciecha Weissa, krakowskiego malarza, który w momencie malowania tego obrazu pozostawał pod wpływem teorii Stanisława Przybyszewskiego.
W tym czasie powstało wiele dzieł Weissa odwołujących się do katastroficznych wizji Przybyszewskiego, jak i do przepojonych mrocznymi namiętnościami dzieł norweskiego malarza Edwarda Muncha – głównego przedstawiciela ekspresjonizmu w sztuce europejskiej.
Przyjaciółki – skromna, utrzymana w ciemnej i spokojnej tonacji kompozycja, świadczy o tym, że artysta potrafił tworzyć nie tylko skrajnie emocjonalne, ale i łagodne portrety psychologiczne przedstawianych postaci.
Nie znaczy to jednak, że dzieło pozbawione jest ekspresji. Skupienie uwagi autora na wewnętrznym świecie przedstawionych postaci, ich relacjach, przy zupełnym pominięciu rodzajowego sztafażu w postaci strojnych sukien czy też nadmiernie wyeksponowanego tła – powoduje, że dzieło działa na emocje widza. Wydaje się, że dostrzega on stan duszy portretowanych oraz nastrój chwili.
Iwona Gołaj, Grzegorz Wojturski, Sztuka polska XVII–XIX w.
przewodnik po Muzeum Narodowym we Wrocławiu
#zoom_na_muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸