Flakon perfum Chanel No 5 (lata 30–40. XX w.) – z resztką oryginalnej zawartości!
Z takich flakonów przelewało się perfumy do małych atomizerów, mieszczących się w torebce.
W tych nowatorskich i odważnych perfumach zamknięto duch szalonych lat dwudziestych ubiegłego wieku. Celem Coco Chanel było przedefiniowanie kobiecości zgodnie z wymaganiami nowoczesności, strategią zaś stworzenie stylu wyrażającego energię i dążenia kobiety wyzwolonej oraz zaopatrzenie jej we wszystko – od ubrań przez biżuterię, po perfumy.
Chanel chciała stworzyć perfumy będące dziełem sztuki, abstrakcyjną kompozycją, w odróżnieniu od tradycyjnych esencji jednokwiatowych. Dążyła do zapachu zmysłowej świeżości i zatarcia obyczajowej granicy między zapachami używanymi przez kobietę „porządną” (słodkie wonie róży, fiołków parmeńskich, bzu, gardenii) a prowokacyjnym aromatem uwodzicielki (ciężkie, słodkie zapachy białych kwiatów jaśminu czy tuberozy).
Nowe perfumy były rewolucyjną kompozycją bazującą na aromatach róży i jaśminu oraz syntetycznych aldehydów. Nowatorski charakter miał także prosty, farmaceutyczny styl szklanych flakonów.
Numer „5” w nazwie odnosi się do oznaczenia próbki zapachu wybranej przez projektantkę w 1920 r. spośród wariantów wykreowanych przez Ernesta Beaux. Coco Chanel była zaledwie trzecim projektantem mody w historii, który zajął się branżą perfumiarską. Osiągnęła największy sukces – jej perfumy do dziś są klasykiem – i zainspirowała licznych naśladowców.
Małgorzata Możdżyńska-Nawotka, kustosz w Muzeum Narodowym we Wrocławiu
#zoom_na_muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸