Moim ulubionym stylem w sztuce jest secesja. Styl, który w sztukach plastycznych kształtował się i panował pod koniec XIX i na początku XX w., zwany we Francji Art Nouveau, w Niemczech Jugendstil, w Austrii Sezession.
Mam to szczęście, że w Dziale Numizmatyczno-Sfragistycznym Muzeum Narodowego we Wrocławiu, w którym pracuję, znajdują się liczne medale i plakiety z tego okresu. A był to właśnie czas, co zauważyli już ówcześni krytycy i teoretycy sztuki, odrodzenia sztuki medalierskiej.
W tym okresie powstała Kolonia Artystów w Darmstadt. Inicjatorem jej założenia był wielki książę Hesji Ernest Ludwik, który latem 1899 r. powołał do Darmstadtu siedmiu artystów: Hansa Christiansena, Rudolfa Bosselta, Paula Bürcka, Patriza Hubera, Josepha Marię Olbricha, Petera Behrensa i Ludwiga Habicha. Byli oni zobowiązani pracować w Hesji przez trzy lata.
Artyści ci postulowali „przywrócenie” ludziom sztuki w przedmiotach codziennego użytku, stworzenie harmonii między człowiekiem a otoczeniem, w którym żyje. Poszukiwali wzorów dla sztuki w naturze, rytmie, pięknie pojedynczych przedmiotów. Sztuka i otoczenie człowieka miały być odbiciem ducha jego czasów.
Wyrazem tych dążeń była pierwsza programowa wystawa tej grupy w 1901 r. zatytułowana „Dokument sztuki niemieckiej”.
Na wystawie „Sztuka europejska XV–XX w.” w naszym Muzeum pokazywany jest medal wykonany w 1901 r. przez jednego z członków tego ugrupowania – Rudolfa Bosselta, rzeźbiarza i medaliera.
Pamiątka dedykowana jest księciu Ernestowi Ludwigowi, którego portret zaprezentowany został na awersie. Na rewersie pokazany został natomiast – trzymany w rękach stojącej postaci – „dom Ernesta Ludwika” – budynek atelier, zaprojektowany przez Josepha Marię Olbricha i wybudowany na pierwszą wystawę tej grupy.
Magdalena Karnicka, kustosz w Dziale Numizmatyczno-Sfragistycznym
Rudolf Bosselt, Medal Kolonii Artystów w Darmstadt, 1901
#zoom_na_muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸