Muzeum Narodowe we Wrocławiu to jedno z największych i najważniejszych muzeów sztuki w Polsce. Powołane zostało do istnienia w 1947 roku jako Muzeum Państwowe, zaś uroczyście udostępniono je publiczności 11 lipca 1948 roku. Dwa lata później przemianowano je na Muzeum Śląskie. Pod taką nazwą instytucja funkcjonowała przez dwadzieścia lat do 1970 roku, kiedy to została podniesiona do rangi Muzeum Narodowego.
Zbiory Muzeum Narodowego we Wrocławiu liczą obecnie ponad 200 000 obiektów reprezentujących wszystkie dziedziny sztuki, począwszy od średniowiecznej śląskiej rzeźby kamiennej i drewnianej, malarstwa śląskiego, polskiego i europejskiego, poprzez rzeźbę nowożytną i modernistyczną, rysunek, grafikę i bardzo bogate zbiory rzemiosła artystycznego minionych epok od antyku przez średniowiecze do początków XX wieku, aż po zbiory książek i dokumentów. Trzon kolekcji tworzą artefakty głównie z obszaru Wrocławia i Dolnego Śląska, a znaczna część z nich pochodzi ze zbiorów dawnych muzeów niemieckich. Znajdują się tu także dzieła sztuki przekazane w 1946 roku z lwowskich galerii sztuki przez ówczesne władze ZSRR.
Kolekcja Muzeum Narodowego we Wrocławiu w gmachu głównym prezentowana jest w ramach sześciu galerii stałych: „Śląska rzeźba kamienna XII–XVI wieku”, „Sztuka śląska XIV–XVI wieku”, „Sztuka śląska XVI–XIX wieku”, „Sztuka polska XVII–XIX wieku”, „Sztuka europejska XV–XX wieku” oraz „Cudo-Twórcy”. Dzięki regularnie prowadzonym zakupom dzieł malarstwa, grafiki, rzeźby i rzemiosła artystycznego wciąż się ona powiększa, dzięki temu wrocławskie zbiory należą do najliczniejszych i najbardziej różnorodnych w kraju.
Muzeum Narodowe we Wrocławiu posiada trzy oddziały: Muzeum „Panorama Racławicka”, Muzeum Etnograficzne oraz otwarte w czerwcu 2016 roku Muzeum Sztuki Współczesnej w Pawilonie Czterech Kopuł.