19 września – 30 listopada 2005
Monograficzna wystawa jednego z najwybitniejszych i najbardziej znanych polskich artystów XX wieku. Pokazane zostaną prace z kolekcji Muzeów Narodowych w Krakowie, w Poznaniu, w Warszawie, we Wrocławiu oraz z Muzeum Sztuki w Łodzi.
Hasior był artystą o nieograniczonej wyobraźni i ogromnej odwadze twórczej. Zasłynął jako artysta działający na pograniczu gatunków: malarstwa, rzeźby, architektury, rzemiosła artystycznego. Z mariażu działalności rzeźbiarskiej i sztuki tkaniny powstała reprezentatywna dla twórczości Hasiora seria unikatowych sztandarów – dzieł niezwykle wyrazistych nie tylko wizualnie, ale i znaczeniowo (wśród nich monumentalny Sztandar Polski z 1967 roku, o wysokości 420 cm). Prócz sztandarów i obrazów na wystawie pokazane zostaną dzieła z serii assemblages – bogate semantycznie trójwymiarowe kompozycje złożone z różnych przedmiotów i dzieł gotowych.
Władysław Hasior,
Ikar, 1962,
Muzeum Narodowe we Wrocławiu,
fot. Edmund Witecki
Władysław Hasior,
Golgota, 1972,
Muzeum Narodowe we Wrocławiu
„W pracach artysty religia współistnieje z racjonalizmem; symbole wiary – ze znakami herezji; chochoły, lalki – z pogiętymi karoseriami samochodów. Kultura prymitywna łączy się ze stylem prowincjonalnych kapliczek, z pop-artem, czasem z konstruktywizmem. Dzieła Władysława Hasiora są uniwersalne, a jednocześnie nacechowane polskością. Związane z Podhalem – z jego kulturą, wiarą, historią, przyrodą – mają także znaczenie powszechne. Nie jest ono elementem dodatkowym, występującym obok innych,lokalnych wartości. Przeciwnie. Wszystko, co Hasior robi, zawiera cechy ogólne” (Mariusz Hermansdorfer, Między ekspresją a metaforą).