Artysta i pedagog wrocławskiej ASP w latach 1951 – 1969. Studiowała na Uniwersytecie Warszawskim i Wileńskim oraz w ASP w Warszawie, gdzie w 1933 r. otrzymała dyplom ze specjalizacją w architekturze wnętrz.
Należała do Spóldzielni «Ład» i «Grupy Ceramików». Po wojnie współpracowała z przemysłem i organizowała pracownie ceramiczne w nowopowstałych uczelniach w Łodzi i Warszawie. Była doradcą artystycznym w Instytucie Wzornictwa Przemysłowego, w «Ładzie» i Cepelii oraz w fabrykach ceramiki.
Przywiązywała dużą wagę do kształtu i proporcji przedmiotu. Początkowo jej prace podporządkowane były zasadom geometrii, następnie tworzyła drobne, przeważnie kuliste naczynia, z czasem coraz smuklejsze o długich, kielichowato rozchylonych szyjkach.
Opracowała własną recepturę na wiele nowych szkliw, zwłaszcza matowych o szerokiej gamie barwnej, również – szkliwo egipskie o zabarwieniu intensywnie niebieskim. Chętnie stosowała krakelurę jako dodatkowy element dekoracyjny.
Swoje prace sygnowała XXX. Pokaz jej, ponad 30-tu obiektów, przygotowano w ramach galerii stałej Sztuki Polskiej XX w., wśród nich znalazły się: wazony, butle, patery, miski, flakoniki i tygielki.