11 kwietnia 2003 – 22 czerwca 2003
Wystawa ze zbiorów Muzeum Sztuki w Łodzi, uzupełniona o prace z Muzeum Narodowego w Warszawie, Poznaniu, Muzeum im. W. Broniewskiego w Warszawie i Muzeum Historii Miasta Łodzi. Prezentacja przygotowana z okazji 111 rocznicy urodzin artysty.
Karol Hiller urodził się w Łodzi w 1891 r., otwarcie występował przeciw hitleryzmowi, za co został rozstrzelany w 1939 r. Wykształcony w kijowskiej ASP zgłębił tajniki tradycyjnego malarstwa i sztuki ikon oraz zetknął się z rosyjską i ukraińską awangardą. Zafascynowany kubistycznym pięknem łódzkich fabryk budował nowoczesny, ekspresyjny mit miasta pracy.
Heliografia, 1939
Stworzył m.in. serię monumentalnych linorytów przedstawiających ludzi i architekturę miasta przemysłowego.
W końcu lat dwudziestych zwrócił się ku sztuce abstrakcyjnej, malując pulsujące życiem obrazy o urozmaiconej fakturze, kolorycie, bogactwie form geometrycznych, biologicznych, czy też o kosmologicznym pochodzeniu. Następnie eksperymentował z nową techniką graficzną – heliografią. Mimo krótkiego okresu działalności twórczej był niewątpliwie jednym z najbardziej utalentowanych i najciekawszych artystów dwudziestolecia międzywojennego. Twórca o niezwykłej wyobraźni, znakomicie opanowanym warsztacie i wizji plastycznej świadomej swego czasu. Kolekcja Hillera budzi nieustające zainteresowanie, jego dzieła były prezentowane na międzynarodowych wystawach awangardy w Austrii, Francji, Niemczech, Szwajcarii, we Włoszech, w USA i ostatnio w Belgii na Festiwalu Europalia 2001. Na wystawie w Muzeum Narodowym we Wrocławiu eksponowane były: obrazy, linoryty, litografie, kompozycje heliograficzne, rysunki, ekslibrisy, okładki książkowe oraz fotografie i dokumenty związane z życiem artysty, pochodzące z prywatnej kolekcji jego rodziny.
Patronat medialny:
