17 października – 4 grudnia 2011
Ktoś, kto w młodości nie buntował się przeciwko zastanej rzeczywistości, na starość będzie zgorzkniały…
Wystawa składa się z moich fotografii opowiadających o hipisowskim ruchu alternatywnym na początku lat 80. XX wieku. Był to czas drugiej fali polskich hipisów, związanych z powiewem wolności, który wywołała Solidarność oraz premiera filmu Milosa Formana Hair. Władza specjalnie się nami nie przejmowała, a nawet nas tolerowała, mając sposobność do pokazania demoralizacji płynącej do Polski z Zachodu. W ten sposób staliśmy się młodzieżą trudną i nieprzystosowaną. Minęło ćwierć wieku od powstania tych zdjęć, sam jestem ciekawy jak upływ czasu wpłynie na odbiór klimatu tamtych dni. Oczywiście nie jest on do końca obiektywny, gdyż poprzez bezpośrednie uczestniczenie w tworzeniu tej historii nie jestem wolny od idealizacji własnej hipisowskiej przeszłości.
Tomasz Domański
Tomasz Domański (ur. 1962), ukończył studia na wrocławskiej ASP. Jego twórczość obejmuje rzeźby, instalacje, rysunki, fotografie, video i performance, gdzie często odwołuje się do procesów natury. Jego pierwszą formą wypowiedzi były fotografie. W 1983 r., kiedy był więziony za działalność opozycyjną, zrealizował przejmujący cykl portretów ludzi izolowanych od świata zewnętrznego. Jeszcze wcześniej, będąc członkiem kontrkulturowych grup młodzieży, fotografował to środowisko przy okazji koncertów muzycznych, demonstracji pacyfistycznych i pielgrzymek. Te dawne negatywy zostały „ożywione” dopiero niedawno i okazały się wyrazistym dokumentem epoki i dowodem zdolności obserwacyjnych artysty poszukującego symbiozy sztuki i życia.
Adam Sobota, kurator wystawy