Dzięki współpracy z Akademią Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta do Muzeum Narodowego we Wrocławiu powróciło po kilku miesiącach prac konserwatorskich niewielkie, urocze lustro weneckie w bogatej szklanej ramie.
Na ilustracjach poniżej obejrzeć można fotograficzny zapis z poszczególnych etapów prac.
Foto: A. Podstawka (fot. 1), W. Wiertel
Lustro powstało w latach 70. lub 80. XIX stulecia w Wenecji lub na wyspie Murano. Przed renowacją miało zdekompletowane szklane dekoracje ze szkła bezbarwnego i barwionego powierzchniowo gresem na niebiesko, które pierwotnie były wykonane na gorąco metodą hutniczą i zamocowane na drewnianym stelażu.
Ponadto lustrzane płytki z floralną dekoracją rytowaną oraz tafla lustra straciły blask w wyniku korozji warstwy srebrnej podlewki tworzącej lustrzaną powierzchnię.
Zadaniem konserwatorki Weroniki Wiertel, dyplomantki wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych w Katedrze Konserwacji i Restauracji Ceramiki i Szkła, było opracowanie metody konserwatorskiej i przeprowadzenie prac (pod kierunkiem dr Katarzyny Wantuch-Jarkiewicz), w wyniku których lustro odzyskało dawną świetność.
Metodą odlewu w formie zostały odtworzone brakujące części wolutowych rocaillów tworzących ramę lustra, szklane główki gwoździków mocujących elementy dekoracji i skręcane pręciki. Żywicą epoksydową udało się uzupełnić rozetki, należało także oczyścić, ustabilizować i uzupełnić folię cynową pod elementami dekoracji, a także warstwę srebrnej podlewki.
Pracom konserwatorskim towarzyszyły specjalistyczne badania, które posłużą w przyszłości przy podobnych konserwacjach luster – w magazynach muzealnych czeka jeszcze kilka okazałych weneckich zwierciadeł, które także będą mogły w przyszłości zalśnić pełnym blaskiem…
Lustro po konserwacji i restauracji eksponowane jest w Muzeum Narodowym we Wrocławiu do 18 listopada 2018 w galerii „Sztuka europejska XV–XX w.” na II piętrze.