I. Czym jest sztuka współczesna?
Zajęcia, w czasie których to wyobraźnia uczestników wyznacza nam trasę zwiedzania wystawy. Uczniowie tworzą zagadki i odgadują je, zamieniając się kolorowymi kopertami lub wypełniając dostosowane do potrzeb grupy karty pracy. Którędy tym razem? Zapraszamy do aktywnej pracy w przestrzeni ekspozycji stałej oraz próby rozpoznania i definicji zjawisk w sztuce współczesnej.
II. Pop-art.pl
Co mieli wspólnego wrocławscy artyści z Andym Warholem, ikoną pop-artu? Uczniowie poznają historię tego barwnego kierunku, dowiedzą się, jak działała Grupa Luxus oraz poćwiczą kreatywność w kontakcie z pracami Krzysztofa Skarbka.
III. Obraz niepodobny do niczego – polscy abstrakcjoniści
Mówi się: ten obraz jest niepodobny do niczego. Chciałoby się widzieć na obrazie krzesło. Pytanie: czy krzesło jest podobne do czegoś? Czy malarstwo nie może być jak krzesło, niepodobne do niczego? Te przekorne słowa Tadeusza Kantora będą punktem wyjścia do rozmowy o abstrakcji. Henryk Stażewski, Maria Jarema, Alfred Lenica. Abstrakcyjne – czyli jakie?
IV. Portret i autoportret współczesny
Sztuka współczesna nie zawsze odcina się od rzeczywistości i tradycji. W oparciu o pastele Witkacego, obrazy Leona Chwistka, pop-artowskie realizacje Jana Sawki i hiperrealistyczne prace Ewy Kuryluk odwołamy się do jednego z najważniejszych tematów w malarstwie, jakim jest portret i autoportret.
V. Aspekty ciała
Poszukiwanie nowych form wypowiedzi, eksperymenty z tworzywem, badanie aspektów cielesności, erotyki, problem fetyszyzacji ciała, intymności oraz przemijania charakteryzuje twórczość artystek kilku pokoleń: Marii Pinińskiej-Bereś, Aliny Szapocznikow, Natalii Lach-Lachowicz i Katarzyny Kozyry.
VI. Sztuka i los
Magdalena Abakanowicz (1930–2017) to artystka o światowej sławie i renomie. W oparciu o prace jej autorstwa z kolekcji Muzeum Narodowego we Wrocławiu opowiemy o najważniejszych etapach jej twórczości: od trójwymiarowych tkanych form nazwanych od jej nazwiska abakanami, poprzez cykle figur z tkaniny jutowej i żywicy („Tłum”, „Plecy”, „Postacie siedzące”), aż do realizacji w przestrzeni otwartej (rzeźby z cyklu „Ptaki” i serii „Rycerze Króla Artura” prezentowane w otoczeniu gmachu Pawilonu Czterech Kopuł we Wrocławiu). Idąc szlakiem tych dzieł, odkrywamy nie tylko eksperymenty Magdaleny Abakanowicz z tworzywem rzeźbiarskim (sizal, juta, drewno, metal), ale także ich metaforyczne przesłanie – wskazujące na uwikłanie człowieka, również samej artystki, w historię, kulturę i politykę.
VII. Eros i Tanatos w sztuce
W trakcie zajęć przyjrzymy się współczesnym interpretacjom tego motywu. Zobaczymy i omówimy dzieła (m.in. Piersi [1966-1968], Wianek panny młodej [1968] Aliny Szapocznikow; Caput mortum [1990] Natalii LL) w których Eros, uosobienie miłości miesza się z Tanatosem, wyobrażeniem śmierci.
VIII. Sztuka a historia
Niepokojąca sztuka niespokojnych czasów. Artystyczne dokumentacje dziejów. Głosy zarówno bardzo indywidualne, jak i mówiące w imieniu zbiorowości. Szajna, Hasior, Bałka, Bednarski, czyli wojenne reminiscencje w sztuce.
IX. Nowe formy rzeźby
W dwudziestym wieku w praktyce artystycznej pojawiają się nowe terminy: asamblaż (fr. assemblage ‘zbiór, łączenie, mieszanina’) i ready made (z ang. ‘przedmioty gotowe’). Uznawany za prekursora sztuki asamblażu Władysław Hasior swoje metaforyczne kompozycje montował ze zwykłych przedmiotów: krzeseł, szyb, drutów, tkanin, wózków, narzędzi rolniczych. Pokazywane w Pawilonie obiekty jego autorstwa takie jak Ikar, Gość II, Św. Łotr, Golgota, Matka Boska Bolesna odwołują się do archetypów kulturowych – motywów historycznych, biblijnych i mitologicznych.
X. Intertekstualność prac Hasiora
„Cała światowa literatura to jedna wielka rozmowa, wszystkich ze wszystkimi” – pisał Jan Rybowicz. Jego słowa można rozszerzyć na sztukę w ogóle. Hasior, Herbert, Kaczmarski, Białoszewski. Prześledzimy przeplatanie się wątków w sztukach plastycznych, sztuce słowa i dźwięku, a grupy zostaną podzielone według… gustów muzycznych.
XI. Tadeusz Kantor i jego ambalaże
Parasol w obrazie. Parasol opakowany obrazem? Realność niższej rangi włączona w życie sztuki. Sama czynność opakowywania kryje w sobie bardzo ludzką potrzebę i namiętność przechowywania, izolowania, przetrwania, również smak nieznanego i tajemnicy – pisał Kantor o ambalażach. Plastyka, plastyczność, teatr, rzecz. W ramach zajęć prześledzimy inspiracje Kantora przywiezione z Zachodu i ich adaptowanie na grunt polskiej sztuki.
XII. Malarstwo materii – od faktury do przedmiotu
Dla wielu współczesnych artystów obraz przestał być już „powierzchnią płaską pokrytą kolorami w określonym porządku”, a zyskał formę „przedmiotu”. Punktem wyjścia stała się obserwacja materii, a potem jej odtworzenie w nowym, założonym przez twórców układzie.
Do tego typu dzieł można zaliczyć prezentowane na wystawie Konkrety – obiekty z nadpalonych desek – Adama Marczyńskiego, Kompozycję z farby i stearyny Jadwigi Maziarskiej czy realizacje Jonasza Sterna, w których artysta, wykorzystując elementy pochodzenia organicznego (kości, rybie szkielety, kawałki wygarbowanej skóry), kreuje rozpadający się świat form natury.
XIII. O architekturze modernizmu. Pawilon Czterech Kopuł Hansa Poelziga
W 2016 roku Pawilon Czterech Kopul, po latach pełnienia różnych funkcji, na nowo stał się miejscem pokazywania dzieł sztuki. Pierwotnie nazywany Pawilonem Wystawy Historycznej, zaprojektowany w 1912 roku przez wybitnego niemieckiego architekta Hansa Poelziga (1869–1936) ,stanowi dziś wraz z monumentalną Halą Stulecia autorstwa Maxa Berga i przylegającymi do niej dawnymi Terenami Wystawowymi unikatowy kompleks urbanistyczny.
XIV. Artyści powojennego Wrocławia
Utarło się, że mapa powojennego Wrocławia przypominała tygiel kulturowy – osoby o różnych obyczajach, wierzeniach i stylach życia przybyły na Ziemie Odzyskane. Kim byli artyści kształtujący środowisko artystyczne stolicy Dolnego Śląska? Uczestnicy poznają twórczość Józefa Hałasa, Eugeniusza Gepperta oraz Alfonsa Mazurkiewicza.
XV. Zawód: kurator. Tworzymy nową wystawę
Uczestnicy dowiedzą się, czym jest muzealna kolekcja, jakie trudności spotykają kuratora wystawy oraz jakie elementy są ważne przy jej aranżacji. W części praktycznej sami spróbują zbudować wystawę poświęconą muzeum przyszłości.
Zasady uczestnictwa
- Koszt udziału w zajęciach dla jednego ucznia wynosi 7 złotych, w warsztatach – 10 złotych.
- Każdy temat może być zrealizowany w formie godzinnych lekcji sztuki albo 90-minutowych warsztatów plastycznych.
- Lekcje sztuki odbywają się od wtorku do piątku w godzinach 10.00–16.00.
- Dokładny termin ustalić można z Działem Edukacji w Pawilonie Czterech Kopuł, tel. 71 71 27 181,
mail: edukacja.pawilon@mnwr.pl. - Zajęcia prowadzone są w przestrzeni wystawienniczej Muzeum dla grup liczących nie więcej niż 30 osób.
- Opiekun ma obowiązek pozostania z grupą przez cały czas pobytu w Muzeum.
- Podczas zajęć mogą być wykonywane zdjęcia na potrzeby Muzeum Narodowego we Wrocławiu, jeżeli nie wyrażają Państwo na to zgody, prosimy o wcześniejszą informację.
- Nauczyciele lub opiekunowie podczas zajęć mogą wykonywać zdjęcia bez użycia lampy błyskowej.
- Okrycia wierzchnie oraz torby i plecaki należy zostawić w szatni.