Wiosna w Muzeum „Panorama Racławicka” od wielu lat kojarzona jest przede wszystkim z rocznicą bitwy pod Racławicami, która stoczona została w słoneczne popołudnie dnia 4 kwietnia 1794 r.
Przynależące do świata widowisk malowidła panoramowe proponowały widzom uczestnictwo w przedstawionym przez artystów zdarzeniu i temu właśnie zawdzięczały swą wielką popularność w epoce przedkinowej.
„Panorama Racławicka” w sposób mistrzowski kreuje złudzenie rzeczywistości i przenosi oglądających ją na pole bitwy pod Racławicami. Efekty malarskie są tak znakomite, iż widz wprowadzony jakby w sam środek rozgrywającego się na płótnie zdarzenia, w złudną przestrzeń zakreśloną przez koliście otaczające go malowidło, całkowicie zatraca poczucie świata realnego.
Fot. A. Podstawka
Poczucie głębi uzyskano poprzez iluzjonistycznie namalowany pejzaż oraz wiernie oddaną atmosferę. Daleki horyzont i wielkie rozświetlone partie nieba sprawiają wrażenie niezmierzonej, otaczającej nas przestrzeni. Zmieniająca się w kolejnych fragmentach malowidła perspektywa tworzy złudzenie plastyczności namalowanych kształtów.
Twórcy „Racławic” uwzględnili zarówno porę roku, jak i porę dnia, w której stoczono bitwę. W partiach krajobrazowych, poza wiernym odtworzeniem rzeźby terenu i jego kolorytu, realistycznie oddali charakterystyczną dla okolic Racławic wczesnowiosenną roślinność. Panoramowy pejzaż malowali Tadeusz Popiel i Louis Boller, niebo zaś sam Boller.
Beata Stragierowicz, kustosz w Gabinecie Dokumentów Muzeum Narodowego we Wrocławiu
■ Zoom na muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸