Rozpoczynając naukę w krakowskiej ASP, Piotr Potworowski (1898–1962) znalazł się w gronie studentów, którzy w 1923 roku pod patronatem i opieką Józefa Pankiewicza utworzyli grupę zwaną Komitetem Paryskim. Kapiści za pierwszy cel postawili sobie zorganizowanie wspólnego wyjazdu artystycznego do Paryża i kontynuowanie studiów z zakresu nowoczesnej sztuki francuskiej. Grupę stanowili m.in.: Jan Cybis, Józef Czapski, Artur Nacht (od czasów wojny znany jako Nacht-Samborski), Hanna Rudzka-Cybisowa, Zygmunt Waliszewski.
Potworowski stopniowo odchodził od tematyczności, która charakteryzowała sztukę wielu jego kolegów z Komitetu Paryskiego. Jego główny obszar zainteresowań – pejzaż – z czasem coraz bardziej pozostawał wyłącznie punktem wyjścia dla kompozycji, a nie motywem.
Malarz swoje zamiłowania kolorystyczne łączył z analitycznym stosunkiem do natury. Koncentrował się na wzajemnych układach plam barwnych, które stanowiły zaledwie aluzję świata zewnętrznego. Akcentując w pracach wartości czysto malarskie, doszedł do malarstwa abstrakcyjnego. Elementarnym żywiołem i materią sztuki Potworowskiego mniej była otaczająca rzeczywistość, a znacznie bardziej kolor, który traktował niezwykle wnikliwie. Jego prace to często swobodne studia barwy, ukazywanej w różnych tonacjach, natężeniach, oświetleniach.
#zoom_na_muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸