Urodzony 21 maja 1892 roku w Duisburgu Johannes Ernst Ludwig Molzahn – malarz, grafik i teoretyk sztuki – zajmuje w klasycznym modernizmie wyjątkową pozycję. Jego kompozycje charakteryzują geometryczne struktury, w których artysta rytmicznie integruje kolorowe pola i linie, często łącząc figury z elementami typograficznymi.
Molzahn uczył się rysunku w weimarskiej Wielkiej Książęcej Saksońskiej Szkole Artystycznej, następnie po zdobyciu wykształcenia fotograficznego wyruszył na wędrówkę czeladniczą po Szwajcarii. Tutaj dołączył do grona artystów skupionych wokół Ottona Meyer-Amdena – kontakty te miały znaczący wpływ na rozwój twórczości młodego grafika, podobnie jak późniejsze spotkania w Weimarze z Willim Baumeisterem, Johannesem Ittenem czy Oskarem Schlemmerem.
W 1923 roku dzięki wstawiennictwie Brunona Tauta otrzymał posadę nauczyciela grafiki użytkowej w Wyższej Szkole Sztuk Stosowanych w Magdeburgu, a pięć lat później został powołany przez Oskara Molla na stanowisko profesora grafiki w Państwowej Akademii Sztuki i Rzemiosła Artystycznego we Wrocławiu.
W latach 30. XX w., po dojściu do władzy nazistów, został zmuszony do rezygnacji ze stanowiska i wyemigrował do Ameryki, gdzie zaczął wykładać na Wydziale Sztuki na University of Washington, a także na uczelniach w Seattle, Chicago i Nowym Jorku. W 1959 roku wrócił do Niemiec, osiedlając się w Monachium. Zmarł tam 31 grudnia 1965 roku.
#zoom_na_muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸