Kolekcja polskiej sztuki współczesnej Muzeum Narodowego we Wrocławiu liczy ponad 20 tysięcy eksponatów, a muzealne sale mają niestety swoje wystawiennicze limity, dlatego w cyklu #dziełomiesiąca prezentowane są wybrane prace nieeksponowana na co dzień na wystawie stałej.
„Kompozycja” Zofii Glazer-Rudzińskiej w listopadzie jest dziełem miesiąca w Pawilonie Czterech Kopuł. Widzowie zobaczyć mogą rzeźbę – pracę nietypową dla artystki, znanej przede wszystkim z realizacji graficznych i rysunkowych.
Zofia Glazer-Rudzińska (ur. 1950 w Warszawie, zm. 2017 tamże) była graficzką, malarką, ilustratorką, twórczynią form przestrzennych, długoletnią wykładowczynią Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1974 r. uzyskała dyplom w pracowni litografii na Wydziale Grafiki warszawskiej ASP. Rok później rozpoczęła pracę dydaktyczną jako asystentka prof. Jerzego Tchórzewskiego. Przez ponad 40 lat prowadziła pracownię rysunku, najpierw na Wydziale Grafiki, a następnie na Wydziale Rzeźby.
Charakterystyczny motyw dłoni, który pojawił się w twórczości artystki już w pracy dyplomowej, był przez nią konsekwentnie rozwijany przez kolejne lata w dziełach rysunkowych, graficznych, a także – choć rzadziej – w formach rzeźbiarskich. Przykładem jest pochodząca z 1975 roku „Kompozycja” z kolekcji Muzeum Narodowego we Wrocławiu. W dorobku Glazer-Rudzińskiej, dla której podstawowymi środkami ekspresji pozostawały litografia i rysunek, jest to praca mało typowa. Wykonane w tworzywie sztucznym elementy kobiecego ciała potraktowane są w sposób realistyczny, a jednocześnie dość syntetyczny. Taki sposób budowania kompozycji był charakterystyczny dla wczesnej twórczości artystki, analizującej samą formę wykorzystywanych elementów anatomicznych. Jednocześnie – tak ważny dla jej twórczości – aspekt konstrukcyjny dzieła stanowił zawsze punkt wyjścia dla głębszej refleksji na temat kobiecej cielesności, ulotności życia, samotności i egzystencji.
Twórczość Glazer-Rudzińskiej operująca subtelnym językiem i wyciszoną, kameralną estetyką opiera się na emocjonalnym i intuicyjnym wglądzie w poruszaną tematykę. Pozostaje przy tym niezwykle spójna i metodyczna.
Aktywna od lat 70. XX w. Glazer-Rudzińska od początku działalności twórczej podkreślała przywiązanie do tradycji warsztatowej, podejmując równocześnie zagadnienia stojące na marginesie kultury wizualnej, jak kwestia kobiecej tożsamości, zmysłowy i emocjonalny wymiar sztuki czy jej oddziaływanie na poziomie afektywnym. Kwestie te analizowała zawsze w sposób mocno zindywidualizowany, w formach oszczędnych i dyskretnych, a przez to mocno refleksyjnych.
Małgorzata Micuła, Dział Rzeźby Współczesnej
w Pawilonie Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej Oddziale MNWr
Fot. M. Lorek
Prezentację z cyklu #dziełomiesiąca dopełni wykład Małgorzaty Micuły pt. „Odcisk ciała. Twórczość Zofii Glazer-Rudzińskiej wobec tradycji polskich rzeźbiarek” (3.12.2023 o godz. 11.00). Prelegentka przyjrzy się realizacji Glazer, umiejscawiając ją na tle ważnej tradycji współczesnych polskich rzeźbiarek, dla których ciało – również własne – stanowiło ważną inspirację i bazę dla praktyki artystycznej. „Kompozycja” nawiązując do ponowoczesnych tendencji rzeźbiarskich, zostanie przedstawiona jako praca czerpiąca z wielkiej spuścizny starszych od Glazer: Aliny Szapocznikow, Marii Pinińskiej-Bereś czy Wandy Czełkawskiej.
■ Dzieło miesiąca ➸
■ Aktualności i fotorelacje ➸