Ze smutkiem żegnamy Halinę Eysymont (1932-2024), znakomitą malarkę i rysowniczkę związaną z warszawskim środowiskiem artystycznym, współtwórczynię grupy „Rekonesans”, artystkę zaprzyjaźnioną z Muzeum Narodowym we Wrocławiu, któremu hojnie ofiarowała 14 obrazów własnego autorstwa oraz 88 kompozycji swojego męża Janusza Eysymonta.
Halina Eysymont w latach 1953–1958 studiowała w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem profesorów Stanisława Czajkowskiego i Aleksandra Kobzdeja. Jej twórczość przechodziła przez rożne etapy: od malarstwa materii, abstrakcji, przez własną, liryczną formułę malarstwa hiperrealistycznego, do syntetycznych pejzaży będących studium światła i koloru. Była mistrzynią nokturnów, zurbanizowanych, inspirowanych hiperrealizmem miejskich krajobrazów, w których chętnie operowała mocnymi kontrastami światłocieniowymi oraz zestawieniami intensywnych kolorów, ale i autorką minimalistycznych, poetyckich pejzaży, w których przestrzeń obrazu budowała za pomocą zanurzonych w świetle gradacji subtelnych tonów barw.
W latach 80. XX w. artystka razem z mężem aktywnie włączyła się w nurt sztuki niezależnej, działała społecznie współpracując z Duszpasterstwem Środowisk Twórczych Archidiecezji Warszawskiej.
Prace Haliny Eysymont były prezentowane na wielu wystawach indywidualnych w Polsce oraz za granicą, wielokrotnie eksponowane na wystawach w Muzeum Narodowym we Wrocławiu oraz jego oddziałach: Muzeum Sztuki Współczesnej w Pawilonie Czterech Kopuł i Muzeum Etnograficznym.
