100 lat temu urodził się Andrzej Pawłowski (zm. 1986), wybitny artysta, pedagog i innowator. Jego niezwykle różnorodna twórczość trwale wpisała się w historię polskiej sztuki XX wieku.
Malarz, rzeźbiarz, fotograf, projektant, twórca teatru lalek i eksperymentator wizualny – prace artysty zajmują ważne miejsce w kolekcji sztuki współczesnej Muzeum Narodowego we Wrocławiu.
Pawłowski postrzegał sztukę jako swoiste pole energetyczne – wierzył, że artysta jest nośnikiem i generatorem energii, dzieło zaś może być jej przekazem.
Fascynacja naturą świata skłaniała ku go eksperymentom fizycznym i chemicznym na polu fotografii. Zaowocowało to szeregiem unikatowych prac, takich jak Genesis – cykl zdjęć dłoni na tle nieba, zestawionych z wersetami z Księgi Rodzaju. Ograniczenie do jednego, prostego motywu otwierało pole do głębokiej interpretacji i refleksji nad początkiem życia.
Już w latach 50. XX w. Pawłowski eksperymentował z teatrem form optycznych – stworzył m.in. walizkowy teatr lalek, zaś później światowy rozgłos przyniosły mu Kineformy – hipnotyzujące spektakle światła i zniekształconych kształtów, pokazywane m.in. w Mediolanie i Brukseli, podziwiane przez Andrzeja Wajdę i włączone do programu teatru Tadeusza Kantora.
Artysta rozwijał te pomysły w seriach Luxogramów, Heliogramów, Somnamów i Mutacji, tworząc zjawiskowe obrazy światła, cienia i ciała bez użycia kamery!
Adam Pacholak, Dział Fotografii MNWr
■ Zoom na muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸