Teatr Czterech to zespół wyłoniony w wyniku intensywnych przesłuchań. Zadanie castingowe zostało tak pomyślane, by jego efekt mógł być częścią finałowego widowiska, bowiem od powołania Teatru do pierwszego wystąpienia twórcy mieli tylko 17 dni. Wieczorne próby w Muzeum, intymna atmosfera obcowania z rzeźbami Henry’ego Moore’a, energie wydobyte z poszczególnych brył i ich współistnienia w przestrzeni wystawy.
Zamknięcie wystawy zostało poprzedzone oprowadzaniem, w czasie którego wypunktowane zostały wątki poruszone potem w teatralnej akcji. Widzowie prowadzeni głosem i performatywnym dzianiem się między rzeźbami Moore’a wraz z aktorami po raz ostatni zobaczyli wystawę w przestrzeni Pawilonu Czterech Kopuł. A potem zgasły światła.
Teatr Czterech powołała i prowadzi Justyna Oleksy, edukatorka Pawilonu Czterech Kopuł. Formuła Teatru zakłada performatywne zamknięcia wystaw czasowych.
Pomysł na powstanie zespołu teatralnego w muzeum wynikł z potrzeby wielopoziomowego odbioru dzieła plastycznego.
27 stycznia wystąpili przed Państwem:
Elżbieta Dudź, Róża Gołubowska, Agata Iżykowska-Uszczyk, Anna Komsta, Karolina Kowalska, Łukasz Kwiliński, Anna Lorenc, Gustaw Małecki, Katarzyna Mazurkiewicz, Ariel Osiak, Barbara Przerwa, Agnieszka Przyborowska-Mitrosz, Michał Sękowski, Aleksandra Urbanek, Dominika Wesołowska, Lesław Zamaro
zamysł: Justyna Oleksy, kreacja zbiorowa
W przestrzeni wystawy wybrzmiały:
monolog oddzielonego fragmentu, monologi pępka, monolog grzeszny, monolog z (krótkiego) dystansu, monolog gabloty, monolog zwierzęcej siły, monolog psi, monolog kąsający, monolog ba!, monolog kopuły, monolog „jeno wyjmij”, monolog torsu drzewa, monolog z wnętrza, monolog profilu, monolog słonia, monolog kobiety-krajobrazu, dialog zewnętrznego z wewnętrznym, monolog czujnego oka, monolog żądny spojrzenia, monolog otworu, monolog dionizyjski, monologi szczelin
Więcej wpisów:
— Zakończenie wystawy „Grupa Krakowska 1932–1937” ➸
— Fotorelacja z finisażu ➸
— Kurtyna! Teatr Czterech – zapowiedź ➸