Według legendy św. Barbara była piękną córką bogatego poganina Dioskura. Pod wpływem filozofa i pisarza Orygenesa z Aleksandrii przyjęła chrzest i złożyła śluby czystości.
Ojciec nie zgadzając się z decyzją córki, nakazał zamknąć ją w wieży, gdzie była głodzona i torturowana, by wyrzec się wiary. Barbarze udało się zbiec, lecz jej kryjówka została zdradzona przez pasterza, którego owce za karę zostały zamienione w szarańczę. Ponownie pojmana, była poddawana różnym karom – jej ciało owinięto szorstkim płótnem, które powodowało krwawienie, torturowano ją rozpalonym żelazem, smagano rózgami (cudownie zmieniającymi się w pawie pióra) – za każdym razem przyszła święta powracała do zdrowia. W końcu została ścięta przez własnego ojca, który za karę został rażony piorunem (o potężnym grzmocie) i rozsypał się w proch.
W ikonografii głównym atrybutem Świętej jest wieża z trzema oknami, a także miecz, pawie pióro, armata, kule armatnie, kielich z hostią.
Święta Barbara jest patronką :
▪️ górników, ale również artylerzystów, marynarzy, architektów, kowali, kamieniarzy, dzwonników, kucharzy, a nawet więźniów i flisaków,
▪️ z powodu swojego imienia, które przywodzi na myśl brodę (wł. barba), a więc włosy, jest też patronką tapicerów, wytwórców dywanów i szczotek; do niej też można kierować prośby, by nowo narodzone dziecko miało kręcone włosy,
▪️ wzywa się ją przeciwko kamicy nerkowej, chorobom języka, plagom insektów szkodników.
Magdalena Skrabek, Dział Promocji i Komunikacji MNWr
■ Zoom na muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸