Eksponat z kolekcji Muzeum Etnograficznego
Strój Dolnoślązaka
Wymiary: wysokość manekina około 170 cm. Materiał: len, jedwab, wełna, skóra. Czas powstania: XIX wiek.
Strój prezentowany jest na manekinie mężczyzny. Ubranie składa się ze spodni, koszuli, kamizelki i czapki. Główne kolory to żółty, biały, fioletowy i czarny. Wysokie do kolan, skórzane buty stoją obok bosych stóp manekina.
Najbardziej charakterystyczny element stroju to spodnie z żółto wyprawionej skóry jelenia, tak zwane jelenioki. Są wysokie w pasie, mają klasyczny rozporek i dwie wszyte w nogawki boczne kieszenie. Nogawki zwężają się, biegnąc ku dołowi. Przy końcu są rozcięte, dzięki temu łatwo zachodzą na wierzch stopy.
Do brzegów nogawek przyszyte są wąskie skórzane paski, które najpewniej umożliwiały przewiązanie w kostce.
Biała lniana koszula wpuszczona jest w spodnie. Ma prosty krój. Rząd guzików ukryty za pasem materiału.
Niewielka stójka zdobiona jest drobnym, białym haftem. Materiał na piersi i na ramionach układa się w wyraźne fałdy.
Na lewe ramie nałożona jest jedwabna kamizelka w pasy fioletowo-zielono-białe, krzyżujące się z fioletowo-czarno-bordowymi. Na ich tle znajduje się wzór roślinny.
Druga połowa kamizelki zwisa za plecami manekina. Wygląda tak, jakby mężczyzna właśnie ją zakładał.
Od dołu do góry biegnie rząd metalowych, pozłacanych guzików. Równolegle, bliżej krawędzi kamizelki, rząd wąskich otworów.
Na głowie czapka typu rogatywka z czarnego sukna. Ma daszek. W górnej części denko przybiera kształt rombu z charakterystycznym rogiem wysuniętym ku przodowi. Z tyłu widoczna futrzana klapa. Na daszku czapki spore ubytki futra.
Obok manekina prezentowany jest na wieszaku męski dwurzędowy sukienny płaszcz w kolorze czarnym, tak zwany żupan.
Tradycyjny strój dolnośląski zaczął zanikać w połowie XIX wieku. Na rynku zwiększała się dostępność materiałów pochodzenia fabrycznego. Postępowała industrializacja regionu, a wraz z nią zmieniały się trendy w modzie.
■ Więcej opisów ➸