Wykład dr. hab. Przemysława Dominasa towarzyszący wystawie „Dolny Śląsk pnie się w górę”
Śląska Kolej Górska stanowi wyjątkowe dzieło architektoniczne oraz inżynieryjne w historii techniki na skalę daleko wykraczającą poza teren Śląska. Uruchomiona w dwóch etapach: I. Węgliniec/Zgorzelec–Lubań–Wałbrzych Główny w 1867 r. (155 km) i II. Wałbrzych–Kłodzko 1880 r. (51 km).
Na stosunkowo krótkim odcinku kolei górskiej wybudowano wyjątkowo wiele obiektów inżynieryjnych, wśród których na pierwszy plan wysuwają się obiekty mostowe. Charakterystyczne dla XIX-wiecznej sztuki inżynieryzmu kratownicowe przęsła i wysokie kamienne filary, dzięki swym rozmiarom oraz formie w czasach powstawania linii Wałbrzych–Kłodzko, stanowiły na Śląsku rozwiązania nowatorskie.
Szczególne znaczenie należy przypisać również tunelom, które zarówno z powodu wyjątkowej długości, jak i narzędzi wykorzystanych do realizacji, stanowiły w ówczesnych Niemczech rozwiązania wzorcowe, budzące duże zainteresowanie także w środowiskach naukowych.
Podobnie architektura Śląskiej Kolei Górskiej jest jednym z cenniejszych pomników dziedzictwa materialnego XIX wieku położonym w obrębie Sudetów. Dworce pierwszego odcinka uzyskały cechy późnego historyzmu, podczas gdy dworce linii Wałbrzych–Kłodzko wybudowano w duchu XIX-wiecznej architektury przemysłowej (Rohbau) w wydaniu kolejowym.
Śląska Kolej Górska przez szereg lat spełniała ważne funkcje gospodarcze, przyczyniając się do znaczącego rozwoju zagłębia węglowego rejonu wałbrzyskiego i noworudzkiego. Dzięki położeniu wzdłuż Sudetów spełniała także ważne funkcje w rozwoju turystyki, a w okresie przedwojennym umożliwiała umasowienie dojazdów na kuracje do licznych uzdrowisk sudeckich.
Spotkanie w Muzeum Etnograficznym, wstęp wolny. Zapisy w tygodniu poprzedzającym zajęcia: edukacja@muzeumetnograficzne.pl lub 71 344 33 13. Prosimy o informację w przypadku rezygnacji z uczestnictwa w wydarzeniu.
■ Wydarzenia edukacyjne ➸
■ Fotorelacje edukacyjne ➸