1 listopada przypada 63. rocznica śmierci Marii Jaremy (1908-1958), jednej z najwybitniejszych osobowości polskiej sztuki awangardowej XX wieku, współzałożycielki I i II Grupy Krakowskiej: rzeźbiarki, malarki, projektantki scenografii i kostiumów teatralnych.
W zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu znajduje się m.in. jedna z ostatnich prac artystki, należąca do cyklu „Rytmy”. Jest to jedna z mistrzowskich serii monotypii, często uzupełnionych temperą, które powstały na krótko przed jej przedwczesną śmiercią.
Fot. A. Podstawka
Stosowana przez Jaremę technika wymagała porzucenia pracy przy sztaludze i przeniesienia swojego warsztatu na podłogę, gdzie siłą mocnego i czułego zarazem nacisku artystka uzyskiwała wyjątkowe efekty przestrzenne, ujawniając swoje rzeźbiarskie doświadczenie.
Posługując się tymi technikami, połączyła dwie natury: delikatnej abstrakcji barwnych płaszczyzn i zdecydowanych ciemnych wypukłych form, tworząc dynamiczne i dźwięczne kompozycje.
Kształt i kolor przenikają się nawzajem i uzupełniają, tworząc wyrafinowane kolorystycznie formy, które zdają się wibrować, rytmicznie poruszać, zachowując przy tym niezwykle lekką i harmonijną strukturę.
Maria Jarema została pochowana na cmentarzu Salwatorskim w Krakowie – niewielkiej a wyjątkowo ważnej nekropolii, będącej miejscem spoczynku wielu znamienitych artystów, uczonych i przedstawicieli krakowskiego życia społecznego. Z jego terenu rozciąga się malowniczy widok na Kopiec Kościuszki, panoramę miasta, pasmo Beskidów i szczyty Tatr.
#zoom_na_muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸