Oto fragmenty niezwykłej kompozycji wybitnego malarza Alfonsa Mazurkiewicza o tytule 3.I.1969, będącej wizualnym zapisem dnia 3 stycznia 1969 roku.
To dynamiczna, tętniąca kolorem praca olejna na płótnie nawiązująca nieco w swoim stylu do dzieł Roberta Rauschenberga. Kompozycja składa się z realnych, zużytych przedmiotów: niedopałków papierosów, tabletek, fragmentów opakowań leków, które „opowiadają” historię wypadków zdrowotnych artysty i w pewnym sensie świadczą o ich genezie.
Te „cytaty z rzeczywistości” włączone z dużym poczuciem humoru w życie obrazu, uzupełnione ręcznym pismem, zwracają uwagę na to, że tak naprawdę wszystko może stać się tworzywem i tematem kolażu.
Sam artysta – Alfons Mazurkiewicz (1922–1975) – był także znakomitym pedagogiem i jedną z najważniejszych postaci powojennego środowiska artystycznego Wrocławia. Jak mówił Mariusz Hermansdorfer: „Mazurkiewicz prezentuje efekty swych przemyśleń nad dualizmem człowieka i natury, nad wielością w jedności, nad współzależnością ducha i materii” (M. Podsiadły, Pan z blejtramami i nieodłącznymi fajkami. Opowieść o malarzu Mońku Mazurkiewiczu, „GW – Magazyn Wrocław”). Metoda kolażu również mu w tym pomagała.
Ciekawych tego, jaką rolę kolaż odegrał w sztuce tego artysty oraz innych twórców, zapraszamy od 16 października 2022 r. do Pawilonu Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej na wystawę „Collage – klejone światy” ➸
Anna Chmielarz, kustosz w Dziale Malarstwa P4K MNWr
■ Zoom na muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸