W 1998 r. w parku rzeźby Europos Parkas w Wilnie Magdalena Abakanowicz stworzyła rzeźbiarską kompozycję zatytułowaną Przestrzeń nieznanego rozwoju.
Zaproszenie do realizacji dzieła wyszło od artysty i założyciela litewskiego parku – Gintarasa Karosasa, z którym Abakanowicz utrzymywała później długoletni kontakt, podziwiając jego determinację w prowadzeniu wielkoskalowego parkowego założenia wzbogacanego przez prace światowych twórców.
Znana pod angielską nazwą Space of Unknown Growth realizacja przypomina wielkogabarytowe betonowe jaja, których obły kształt zakłócają poprzeczne pasy. Olbrzymie krągłe bryły w niezwykły sposób korespondują z krajobrazem lasu i wręcz naturalnie się w niego wtapiają, reagując na zmieniające się pory roku i warunki atmosferyczne. Zarastają mchem, wilgotnieją, zmieniają kolory na różne odcienie brązu, zieleni i szarości.
To jedna z najmniej znanych realizacji Abakanowicz w przestrzeni publicznej, w pełni obrazująca myślenie artystki o rzeźbie oraz jej relacji z otoczeniem. Powtarza się tu typowe dla wczesnych prac Abakanowicz zainteresowanie formami biologicznymi. Pod koniec lat 90. XX w. już jako doświadczona i uznana artystka mogła je przedstawiać w monumentalnej skali, o której marzyła jako debiutująca autorka abakanów.
Małgorzata Micuła, Dział Rzeźby Muzeum Narodowego we Wrocławiu
■ Zoom na muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸