11 listopada – w rocznicę odzyskania niepodległości przez Polskę w 1918 roku, po 123 latach zaborów – prezentujemy pracę Anny Binkuńskiej Piękna nasza Polska cała (1975).
Twórczość Anny Binkuńskiej (1908–1997) zaliczana jest do najciekawszych zjawisk współczesnej sztuki nieprofesjonalnej. Artystka urodziła się w Piaskach k. Lublina, lecz swoje dorosłe życie i twórczość związała głównie z Wrocławiem, gdzie aż do emerytury pracowała w spółdzielni kuśnierskiej.
Tutaj też w 1965 roku rozpoczęła zajęcia w Ognisku Kultury Plastycznej. Po opanowaniu podstawowych umiejętności gruntowania płótna w ciągu tygodnia namalowała 20 obrazów olejnych. Ta szczególna „twórcza eksplozja” uwieńczyła proces artystycznego dojrzewania, który swoje początki znajdował już w czasach dzieciństwa.
W twórczości Binkuńskiej odnajdujemy wielokulturowy świat jej rodzinnych Piasków – rytuały religijne i codzienne życie społeczności żydowskiej, folklor cygański, jarmarki, zwyczaje ludowe. Kochała przyrodę, stąd jej płótna „wypełniały” ptaki i kwiaty.
W malarstwie utrwalała również pamięć o zabytkach i wydarzeniach historycznych. W malarstwie była „obywatelką świata”. Bohaterami jej płócien byli znajomi, ludzie z najbliższego otoczenia, ale też osoby wybitne – reprezentanci różnych narodów, politycy i artyści.
Urzekająca, zewnętrzna dekoracyjność obrazów plastyczki, naiwna, ale i wyrafinowana forma – nie powinny przesłonić istoty wątków treściowych. W komunikowaniu ich artystka widziała podstawowe zadanie i posłannictwo twórcy. W jej obrazach pojawiają się czasem kody i symbole, których rozszyfrowanie, a przynajmniej zrozumienie zgodne z intencją autorki, może sprawić trudność.
#zoom_na_muzeum – zapraszamy również do lektury innych tekstów ➸